De balans: 'Mijn accu is sneller leeg dan vroeger'

DE BALANS

De balans portretteert artsen en hun drukke leven.
Hoe combineren zij werk en privé?
Heeft u hierover zelf een verhaal dat het vertellen waard is?
Mail dan naar redactie@medischcontact.nl.

Ruim vijf jaar geleden kreeg vaatchirurg Maartje Loubert de diagnose borstkanker. Twee jaar lang was ze uit de running. Nu werkt ze weer als vaatchirurg, voor 50 procent.

Borstkanker

‘De diagnose kwam heel onverwacht, ik dacht zelf aan een gevoelige cyste, omdat ik borstvoeding gaf. Vooraf realiseerde ik me als arts nooit zo welke impact een ziekte kan hebben op een patiënt en diens naasten. Ook stond ik er niet bij stil hoelang het herstel nog kan duren nádat een patiënt ‘genezen’ is verklaard. Mijn borst is verwijderd, ik heb een zware chemobehandeling gehad – met ontzettend veel bijwerkingen – en nog altijd heb ik last van neuropathie en is mijn accu veel sneller leeg dan vroeger. Ik moet niet te veel dagen achter elkaar geen energie hebben, want dan voel ik meteen de angst dat het weer mis is.’

Werk

‘Ik ken artsen die na een langdurige ziekte werkeloos thuiszitten, terwijl ze inmiddels genezen zijn. Het was even spannend, maar gelukkig kreeg ik de kans mijn werk als vaatchirurg na twee jaar deels op te pakken. Vanwege peesontstekingen door de chemo, slikte ik in het begin heel veel pijnstillers als ik moest opereren. Nog altijd werk ik 50 procent, hoewel ik voor werkbesprekingen en dergelijke extra naar het ziekenhuis kom. Ik heb veel tijd om na te denken over innovatie, wat me veel positieve energie geeft.’

Gezin

‘Mijn ziekte heeft een heel grote invloed gehad op mijn kinderen en nog steeds hebben ze er soms onder te lijden. Zo is de middelste bang voor alles wat met ziekte te maken heeft. Soms ben ik gewoon helemaal óp, maar ook dan hebben de kinderen behoefte aan aandacht. Gelukkig zijn ze nu op een leeftijd dat ze het begrijpen dat ik even tijd nodig heb om op te laden en dat ik er daarna weer voor ze ben. Gelukkig is mijn man superflexibel met zijn werk en kan hij vaak voor mij inspringen, anders zouden we het niet redden. Ziekte is ook voor onze relatie een heftig proces, ik ben veranderd, maar we zijn er goed uitgekomen.’

Ontspanning

‘We wonen op een groot boerenerf bij Nijkerk. Ik moet oppassen dat ik mezelf niet overbelast met moestuinieren – wat ik heel graag doe – want mijn arm is gevoelig voor lymfoedeem. Het liefst zou ik ook weer paardrijden, maar ik heb te weinig spierkracht en ben te blessuregevoelig. Gelukkig kan ik er heel erg van genieten als onze paarden ’s avonds lekker staan te kauwen op hun hooi, dat is zo rustgevend. Mensen klagen vaak dat we onbereikbaar zijn op het platteland, maar ik laat mijn mobieltje dan gewoon binnen liggen.’

Balans?

‘Ik sta veel bewuster in het leven, leef gezonder en geniet meer van de mensen en de natuur om me heen. De ziekte heeft wat van me afgenomen, maar ook nieuwe inzichten gegeven op allerlei gebieden; daardoor heb ik een mooi evenwicht gevonden. Ik besef hoeveel geluk ik heb dat het goed met me gaat.’ Simone Paauw

Zie ook

• Portretrubriek De balans
• Portretrubriek De aios
• Thema Carrière
• Vacatures