Zullen we dan maar heel lang leven
Oud en krakkemikkig
1 reactie
Zullen we dan maar heel lang leven, Thomas van der Meer, Uitgeverij Pluim, 200 blz., 22,99 euro.
Thomas van der Meer (1986) werkt in een verpleeghuis en in een psychiatrische kliniek. Zijn dagelijkse contacten met vaak zeer kwetsbare bewoners zijn een bron voor fraai verwoorde en ondanks alle ellende soms geestige columns. Die verschijnen in de Volkskrant en zijn nu verzameld in Zullen we dan maar heel lang leven.
Mensen die nog niet zo oud zijn, constateert hij, praten over ouderdom alsof ze rond hun 80ste nog kunnen kiezen tussen doodgaan of heel oud en krakkemikkig worden, en in dat laatste heeft niemand zin. Raar eigenlijk, want ‘waarom denk je dat je iemand anders wordt als je oud bent, iemand die dood wil? (…) de meeste oude mensen willen helemaal niet dood. (…)’ Bovendien klinkt het als een oordeel over mensen die wél heel oud worden: ‘Alsof oude mensen eigenlijk allang dood hadden moeten zijn, maar hun leven met allerlei medische capriolen hebben laten oprekken. Maar de meeste mensen die heel oud worden, doen dat per ongeluk.’ In het verpleeghuis, weet Van der Meer, is bijna iedereen verbijsterd dat-ie oud is. ‘En als oude mensen al niet kunnen geloven dat ze oud zijn, wat kan ik dan van jonge mensen verwachten?’ Mooi boek van een empathisch zorgverlener.
B. Bos
Specialist ouderengeneeskunde , Leiden
Koop dit boek voor co-assistenten! We hebben zoveel meer specialisten ouderengeneeskunde nodig. De columns in dit boek zijn niet alleen heel goed en geestig geschreven maar tonen ook echt facetten van de bijzondere gemeenschap die het verpleeghuis ...is.
Ik las als coassistent het boek het Refrein is Hein en begreep dat de ouderenzorg prima bij mij paste. Coassistenten krijgen amper kans om het verpleeghuis te leren kennen en onbekend maakt onbemind.