Witte flits

Witte flits is op 20 september openingsfilm van het Nederlands Film Festival in Utrecht en vanaf 26 september in de bioscoop.

Er is de laatste tijd veel debat over euthanasie bij psychische aandoeningen. Veel psychiaters hebben het daar moeilijk mee. Want, zoals psychiater en Medisch Contact-blogger Menno Oosterhoff (zelf voorstander) nog niet zo lang geleden schreef: ‘Bij lichamelijke aandoeningen is dood willen een gevolg van de aandoening, maar bij psychische aandoeningen is het vaak een onderdeel ervan, dat je juist moet behandelen. Wanneer moet je je beperkingen daarin erkennen?’

De film Witte flits maak het vraagstuk in zekere zin zichtbaar en invoelbaar. Daarin kampt de 42-jarige Rick al ruim twintig jaar met zware psychische problemen. Na een intensief, jarenlang traject krijgt hij toestemming voor euthanasie wegens ondraaglijk lijden. Zijn ouders ­worden geconfronteerd met complexe gevoelens van twijfel, schuld, onmacht en bovenal liefde voor hun zoon. Regisseur Laura Hermanides werd in 2013 naar eigen zeggen diep geraakt door het verhaal van twee ouders die hun zoon liefdevol hadden gesteund in zijn strijd om euthanasie wegens ondraaglijk en uitzichtloos psychisch lijden. ‘Terwijl ze in hun omgeving stuitten op weerstand en onbegrip, zag ik mensen die het grootst mogelijke offer brachten door de doodswens van hun zoon te accepteren en hem in alle ­liefde te steunen in zijn complexe weg naar een waardige dood.’ Dat heeft ze verfilmd.