Waar moet jij nog steeds om lachen?

En de anesthesioloog maar zoeken naar oorzaak van het niet verschijnen van een ecg-afgeleide…

In die tijd kwam een man van middelbare leeftijd de spreekkamer binnen met een ouderwetse motorhelm onder zijn arm. Maar met zijn helm was een probleem: hij paste maar net.

Op een drukke middag op de verloskunde poli liep ik mee als arts-assistent. Een jonge vrouw was bang dat haar vliezen gebroken waren. Het was een gemoedelijke dame die een bijdehante peuter van vier bij zich had.

We wandelden in Zuid-Limburg langs de Mariakapel van een klein gehucht.

Een vader komt met zijn dochtertje van 1 jaar op het spreekuur van de huisartsenpost. Ze moet hoesten, heeft koorts en voelt zich niet lekker.

Als coassistent keek ik met de juniorco, de keuzeco, de semiarts en de aios mee over schouder van de gynaecoloog die ons een interessante cervix wilde laten zien in speculo.

‘Komt er deze vakantie ook weer een waarzegger in de praktijk?’, en: ‘Dokter, ik snurk het kalk van de wanden’. Een overzicht van wonderlijke uitspraken van patiënten.

Mijn eerste maand op de SEH als afgestudeerde arts werd behoorlijk vergald door een verrot pijnlijke kies. De tandarts adviseerde een kroon met proefplaatsing van een week voordat definitieve fixatie zou plaatsvinden. In de vierde nacht van deze proefweek schrok ik wakker.

De psychiater wordt gevraagd om te beoordelen of zij misschien depressief is. En misschien is er een tolk nodig, want de vrouw spreekt geen woord Nederlands of Engels. ‘Hoe doen jullie dat dan?’, vraagt de psychiater. ‘Wij communiceren via de familie’, is het antwoord.

Op de polikliniek zie ik een man ter controle die een poosje geleden door een collega is gezien. Ik vraag bij wie hij is geweest. Hij: ‘Het was een heel omvangrijk persoon’.

Vandaag nam ik afscheid van meneer B van 79 jaar, een gepensioneerd wiskundige. Na 9 weken revalideren ging hij eindelijk met ontslag naar huis.

Als mammachirurg zag ik een paar jaar terug op mijn poli een Thaise mevrouw in verband met een knobbeltje in de borst. Ze spreekt geen woord Nederlands en zéér gebrekkig Engels.

Op de polikliniek Urologie verzoeken we patiënten doorgaans om zo mogelijk thuis niet te plassen maar met een volle blaas te komen.

Tijdens het spreekuur onderzocht ik een vrouw van 94 jaar die zich meldde met lagerugklachten. De vrouw wees aan waar de pijn zat en ik testte onder andere of ze kloppijn over haar wervelkolom had.

Assistente vraagt aan een meisje van groep 7 of ze goed kan zien op het bord. Vraagt het meisje: ‘Mijn eten bedoelt u?’

Vrijdagmiddag 16.30 uur. Ik ben al aan het denken aan dat koude biertje om zo direct het weekend mee te starten, als mijn assistente belt dat ze een 58-jarige patiënte aan de lijn heeft met acuut ontstane dubbelbeelden. Na wat korte aanvullende vragen, besluit ik om de patiënte vanwege dit alarmerende probleem direct even te zien.

Als semiarts cardiologie mocht ik zelf­standig lieslijnen verwijderen na hart­katheterisatie. Die handeling verliep mijn eerste keer niet vlekkeloos; er ontstond een hematoom bij de patiënt. Ik drukte op de alarmknop en een aios schoot mij te hulp. Van het voorval moest ik een DIM (incidentmelding, red.) maken.

Een 23-jarige toerist meldt zich om 2.11 uur op de Spoedeisende Hulp na een bezoek aan het Amsterdam Dance Event (ADE). Nog voordat we kunnen beginnen met de anamnese laat hij zijn telefoon zien, waarop hij nauwkeurig heeft bijgehouden waarvoor hij komt, wat hij zoal heeft gebruikt, op welke tijdstippen hij dit heeft gedaan, waar de betreffende drugs te verkrijgen zijn en waar hij deze nu heeft bewaard.

Revalidatiearts zijn met een achternaam die symbool staat voor een groot deel van het vak. Al tijdens mijn opleidingstijd zaaide het verwarring bij de persoon aan de andere kant van de lijn als ik de telefoon opnam met: ‘Nicole Voet, revalidatie.’ ‘Excuus’, hoorde ik dan. ‘Ik ben verkeerd verbonden.’

Mijn man was als arts-assistent werkzaam op de intensive care, waar een vrouw van 80 jaar al geruime tijd aan de beademing lag. Het moment was aangebroken dat ze gedetubeerd kon worden.

Een zwangere vrouw en haar partner komen voor een controle-echo op de prenatale diagnostiek. De eerste echo hebben ze bij een collega van mij gehad en wegens afwezigheid van de collega mag ik de controle-echo bij dertig weken doen.

Ik werk in het o zo prachtige Den Haag op de Spoedeisende Hulp. Van koude, Wassenaarse kak tot Schilderswijk tot… Duindorp. De thuisbasis van zogenoemde Barbie-figuren.

Wij kregen een uiterst serieus document in de brievenbus.

Tijdens een gynaecologische echo zegt de gynaecoloog tegen de patiënt: ‘Kijk mevrouw, u heeft een vleesboom.’

Een 84-jarige dame uit mijn praktijk heeft last van urineverlies en gebruikt hiervoor incontinentiemateriaal. Zij wordt door de zorgverzekeraar op de vingers getikt, omdat zij meer dan het toegestane aantal inleggers heeft bijbesteld.