Sur les chemins noirs

Sur les chemins noirs, nu in de bioscoop. De trailer vindt u onderaan dit artikel.

Drie jaar geleden kostte een zware val Sylvain Tesson bijna het leven. In weerwil van wat zijn artsen vermoedden, dat lopen er niet meer inzat, kwam hij er na langdurige revalidatie weer bovenop. Zij het met balansproblemen, een enkele epileptische aanval, gehoorschade en een verstoorde reukzin. Hij beloofde zichzelf een 1300 kilometer lange wandeling, dwars door Frankrijk, als hij voldoende zou herstellen.

En dus loopt hij van Mercantour naar Cotentin (zoek het even op) door de ongerepte natuur, over soms nauwelijks begaanbaar terrein. Klauterend, klimmend, hijgend, slapend in de open lucht gaan we met hem mee in Sur les chemins noirs van Denis Imbert, en maken zo kennis met een verborgen Frankrijk; ‘un campagne de silence’, vaak nog nauwelijks gekoloniseerd door mensen. En waar dat wel het geval is, overheerst nu leegloop: ‘On cherche un médecin’, staat er op een bord in het midden van een verlaten pleintje. Soms wandelt Sylvain in gezelschap van een onbekende, met een vriend of met zijn bezorgde zus, maar meestal is hij op zichzelf aangewezen. Dagboekachtige overpeinzingen (niet allemaal erg origineel) en flashbacks vertellen hoe deze waaghals annex bekend auteur voor zijn val in het leven stond en hoe het ‘ongeval’ precies gebeurde. En vooral hoe deze voettocht inclusief de medicatie die hem op de been houdt, verlossing brengt. Niet alles is perfect aan deze film, zo blijft de teloorgang van Sylvains relatie met zijn geliefde Anna nogal eendimensionaal, maar acteur Jean Dujardin zet deze getroebleerde doorzetter overtuigend neer.