Neurotisch

Als coassistenten sta je onderaan de voedselketen. Wat zeg ik, je zit onderaan deze voedselketen in een onmogelijke houding op een krukje weggedrukt achter de arts. We vergelijken ons continu met de dokters, en concluderen vaak dat we maar weinig weten.

Daarom houden we ons het liefste stil op die kruk ver weggedrukt achter de arts. Echter, kleine potjes hebben grote oren en we nemen onbewust alle dingen die we meemaken, mee naar huis. Het resultaat van mijn huidige coschap neurologie is dan ook dat ik, buiten het ziekenhuis, werkelijks alles met een neurologie-bril op bekijk.

Je weet dat je te lang op de neurologie hebt doorgebracht als…

…je bij een avondje stappen continu grappen maakt over de chorea-achtige bewegingen van een meisje op de dansvloer. Of het parkinsonisme van de jongen aan de bar.

…je je huisgenootje appt dat je wat later thuiskomt vannacht vanwege een ernstige ataxie, terwijl je eigenlijk gewoon te veel gedronken hebt.

…je het bij een date niet kunt laten te letten op een klein pupilverschil dat je bespeurt, moet je hier iets mee?

…je bij het klussen de hamer ‘vanuit de losse pols’ slaat, wat natuurlijk niet goed gaat zodat je op je vingers slaat.

…je onder de douche je ruggenwervels zit te palperen naar de plek waar je een lumbaalpunctie zou doen. Je weet nooit wanneer dit van pas komt toch?

…het bijna niet kunt laten om bij je slapende zusje een EMV-score te bepalen, inclusief pijnprikkels. Hoe zou ze daarop reageren?

…je gewoon foutloos het verschil kunt opdreunen tussen hypo-esthesie, hyperesthesie, hyperalgesie, parasthesie en allodynie.

…je thuis stiekem een vork op je hoofd zet om de weber en rinneproef te doen. Zo veel verschilt dat ding toch niet van je stemvork?

…je in de sportschool je resultaten uitdrukt in MRC vijfjes en viertjes.

…je de Lasègue-proef op je vader met rugpijn uitprobeert en je per ongeluk een positieve uitslag vindt.

Kortom, als je niet oppast word je als coassistent nog neurotisch op de neurologie. Mocht je een van bovenstaande symptomen vertonen (lees: je stemvork verwarren met je gewone bestek, praten in neurologie-termen, en krachttestjes doen als je mensen een hand geeft), neem dan vooral even een extra lang weekend om weer je normale zelf te worden. Maandag voel ik mij vast beter.