‘Nederlandse artsen moeten zich uitspreken tegen geweld Iran’

Artsen van over de hele wereld moeten zich uitspreken tegen het geweld van het Iraanse regime. Dat vindt huisarts Nima Ilbegi, die Nederlandse dokters zoekt die zich via een filmpje op social media willen uitspreken tegen het lot dat Iraanse artsen nu treft.

Op Twitter circuleren filmpjes waar artsen vragen om niet te worden geëxecuteerd voor het helpen van mensen. Om hun woorden kracht bij te zetten gebruiken ze hun stethoscoop als strop. De artsen komen op deze manier op voor het lot van de Iraanse radioloog Hamid Ghare-Hasanlou, die volgens de Iraanse afdeling van Amnesty International is gemarteld en ter dood is veroordeeld voor betrokkenheid bij de demonstraties tegen het Iraanse regime die daar al drie maanden gaande zijn. De arts zou zijn gefilmd toen hij zich bevond bij een politieagent die gewond raakte. Maar ook andere artsen zijn bedreigd voor het helpen van mensen die bij die protesten gewond raakten, of omdat ze zelf demonstreerden.

Nederlandse artsen

De van oorsprong Iraanse huisarts Ilbegi, zelf als baby naar Nederland gekomen toen zijn ouders uit Iran vluchtten, wil graag een vergelijkbare bijdrage maken met hulp van Nederlandse artsen. Hij zoekt artsen, zowel met als zonder Iraanse roots, die zich op die manier willen uitspreken. Volgens hem is die steun ‘hoe klein en symbolisch ook’ van groot belang. ‘Het is een krachtig statement, een sterk signaal.’ Zulke internationale steunbetuigingen geven volgens Ilbegi ‘de mensen in Iran hoop’. ‘Ik heb nog veel familie in Iran en hoor van hen dat het helpt te weten dat hun stem wordt gehoord, dat ze er niet alleen voor staan’.

Grens

Ook voor Iraanse artsen is het broodnodig en een hart onder de riem, aldus Ilbegi. ‘Zij zullen zich erdoor gesterkt voelen als ze zien dat de artsenwereld hier een streep trekt. Dat het tegen de medemenselijkheid ingaat als artsen hun werk niet meer kunnen doen door staatsgeweld.’ Dat artsen zich uitspreken en een grens trekken is volgens hem ook een ‘sterk signaal richting het dictatoriale regime’. Ilbegi trekt een vergelijking met het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime, dat aan het wankelen kwam door brede internationale afkeuring.

De huisarts is wat dat betreft erg blij met statements van bijvoorbeeld de WMA (World Medical Assocation) die zich in november al uitsprak tegen het geweld tegen zorgverleners in Iran, en de VN die Iran deze week uit een commissie voor vrouwenrechten zette. Buitenlandminister Wopke Hoekstra heeft een onderhoud met de Iraanse ambassadeur aangevraagd over de mensenrechtensituatie.

Doorgronden

Ilbegi hoopt dat hij met een dergelijk filmpje de situatie in Iran ook onder de aandacht kan brengen van Nederlandse artsen. ‘Artsen zijn soms zo druk dat het moeilijk is de actualiteit bij te houden. Maar het kan helpen om je patiënten van Iraanse herkomst beter te doorgronden als je weet wat er aan de hand is. Ik hoop artsen zo ook te helpen bij hun praktijkvoering.’

Ilbegi is hoopvol over mogelijke veranderingen in het land. Hij wijst erop dat de meerderheid van de Iraanse bevolking jong is, terwijl de leiders van het land juist 80-plussers zijn. ‘Het duurt misschien nog tien jaar, maar demografisch gezien zullen de leiders verliezen.’ Hij hoort van familieleden dat ‘de helft van de vrouwen inmiddels zonder hoofddoek op straat loopt’. ‘De muur van angst brokkelt af. De lange arm van Iran wordt ook zwakker. Mensen in de diaspora durven zich ook steeds meer met naam uit te spreken.’