Multitasken: nog even oefenen

Even geleden was ik aan het waken over een opgenomen patiënt, een bijbaantje dat ik deed. De patiënt lag rustig te slapen en dus vroeg de verpleegkundige of ik bij haar andere patiënten de metingen wilde doen. Leuk en meteen leerzaam, dacht ik.

Ik zat toen nog in mijn bachelor en had nog geen ervaring met lichamelijk onderzoek en alle stapjes die erbij kwamen kijken.

Dus daar ging ik, op naar de patiënten. Om allereerst te beginnen met een vraag: ‘Hoe gaat het met u?’ Bij de eerste patiënt verliep dit soepel; we hadden een leuk gesprekje, meneer voelde zich goed en ik handelde de metingen goed af.

Bij de tweede patiënt werd ik meer uitgedaagd. Ervan uitgaande dat het vast ook wel goed ging met deze mevrouw, probeerde ik tijdens het stukje smalltalk alvast de bloeddruk band om te doen. Maar mevrouw voelde zich niet zo goed, waardoor ik én daarop probeerde te focussen én de bloeddrukband om wilde doen. Dat ging natuurlijk mis: de bloeddrukband zat verkeerd om en ik luisterde helemaal niet meer naar mevrouw. Terwijl dat juist was wat ik wilde: contact maken met de patiënt.

De verpleegkundige hielp me de band goed om te doen en ik bood de patiënt mijn excuses aan. We handelden de metingen af en liepen door naar de volgende kamer. Al met al goed geëindigd, maar nog even oefenen dus, dat multitasken…