Kwart coassistenten seksueel geïntimideerd
3 reactiesEen kwart van de vrouwelijke coassistenten is een of meerdere keren seksueel geïntimideerd. Dat blijkt uit een onderzoek van de Universiteit Maastricht.
Uit een enquête onder 365 coassistenten bleek dat 24 procent van de vrouwen en 3 procent van de mannen wel eens te maken heeft gehad met seksuele intimidatie. Daaronder vallen alle vormen van seksueel getint verbaal, non-verbaal en lichamelijk gedrag dat als hinderlijk wordt ervaren door degene die het ondergaat.
In de helft van de gevallen was de seksuele intimidatie eenmalig. Een kleine groep coassistenten (13 procent) is vijf of meer keren lastiggevallen.
Seksuele intimidatie gaat bijna altijd uit van mannen. In het Maastrichtse onderzoek betrof dit in 70 procent van de gevallen een arts. Zowel medisch specialisten als a(n)iossen maakten zich er schuldig aan. In één op de vijf gevallen werd de coassistent geïntimideerd door een patiënt.
Van de geïntimideerde geneeskundestudenten vond een kwart dat het een ernstig incident betrof. Toch heeft niemand contact opgenomen met de vertrouwenspersoon van de Universiteit Maastricht. Van slechts één student is bekend dat zij actie ondernam tegen de intimidatie.
De meeste studenten (86 procent) blijken niet te weten waar ze zich kunnen melden met klachten over seksuele intimidatie. Ook weten ze niet of er ondersteuning en opvang voorhanden is.
De resultaten van het Maastrichtse onderzoek komen overeen met die van een soortgelijk onderzoek van het Universitair Medisch Centrum in Groningen. Dat ondervroeg in 2009 meer dan 1200 coassistenten. 20 procent van hen had ervaringen met seksuele intimidatie.
Robert Crommentuyn
Lees meer over het onderzoek: Onderzoek naar seksuele intimidatie bij co-assistenten Geneeskunde in Maastricht
Het KNMG Studentenplatform schreef vorig jaar over hetzelfde onderwerp in Arts in Spe: Melden seksuele intimidatie blijft taboe
Lees ook:
P.M. Ghuijs
Oudste co Pathologie, MAASTRICHT
Herkenbaar, maar jammerlijk. Ik denk echter dat het niet melden van (met name verbale) intimidatie niet altijd berust op het feit dat meldpunten niet altijd duidelijk voorhanden zijn (de Universiteit Maastricht geeft deze in ieder geval duidelijk doo...r aan het begin van de coschappen), maar voor een groot deel ook omdat de coassistent twijfelt: was het wel zo bedoeld? of interpreteer ik het verkeerd? Het vooruitzicht een melding te hebben gedaan waar een gesprek ook had kunnen volstaan is niet bepaald prettig.
Dit gesprek aangaan is echter ook niet gemakkelijk, naar mijn mening zou het helemaal niet verkeerd zijn om hier meer aandacht aan te besteden tijdens de opleiding (nog voor de coschappen). In Maastricht is er onderwijs met simulatiepatiënten, om de situatie in de consultkamer na te bootsen, een dergelijke situatie met 'simulatieartsen' voor dit soort situaties zou in mijn ogen een waardevolle toevoeging aan de opleiding zijn.
Een dergelijke trainingssituatie zou bovendien ook helpen de dialoog te openen: wat zou je doen? Wat zou je moeten doen? Wat als er niet van verbale, maar fysieke intimidatie sprake is? Naar mijn mening zouden zowel mannelijke als vrouwelijke studenten zo veel beter voorbereid aan hun coschappen beginnen. Idealiter zouden zij bovendien deze kennis later als specialist ook nog bij zich dragen, waardoor het aantal incidenten af zou nemen. Immers, als je weet hoe het is, zul je het minder snel zelf doen.
Joshua Verbakel
voorzitter Landelijk Overleg CoAssistenten (LOCA) ,
In Nederlandse ziekenhuizen wordt een kwart van de vrouwelijke en een kleine groep mannelijke coassistenten seksueel geïntimideerd, voornamelijk door artsen. De afgelopen vijf jaar hebben meerdere onderzoeken dit fenomeen laten zien.
Seksuele intim...idatie is een symptoom van een ernstigere ziekte binnen de geneeskunde: een cultuur waarin merendeels mannelijke artsen zichzelf onaantastbaar wanen. In een sector waar ongeveer 70 procent van de afstuderenden vrouw is, is het opvallend dat in 2005 slechts 16 procent van de specialisten vrouw was. De verwachting is dat pas in 2020 een percentage van (nog altijd slechts) 46 procent vrouwelijke specialisten zal worden bereikt. Geen wonder dat ‘Arts & Auto’, met zijn machomannen-thema’s, het toonaangevende blad voor medici is.
Aangezien een kwart van de vrouwelijke coassistenten als lustobject wordt behandeld, zijn deze getallen niet zo raar. Vrouwen zijn blijkbaar toch niet geschikt; althans, niet om door machomannen te worden aangemerkt als kundige studenten en door hen te worden geselecteerd voor de opleiding tot specialist. Het vrouw-zijn is immers volgens alle standaarden irrelevant voor het inhoudelijke werk.
In de opleiding wordt tegenwoordig veel aandacht besteed aan professioneel gedrag. Helaas wordt dit in de praktijk tenietgedaan door een groep artsen die hier met de pet naar gooit. Van artsen mag worden verwacht dat ze respectvol kunnen omgaan met hun vrouwelijke ondergeschikten. Kunnen ze dat niet, zijn ze dan wel in staat om fijngevoelig met patiënten om te gaan? Tijd dus om de meerderheid aan vrouwelijke coassistenten te accepteren, en te zorgen dat zij op een effectieve en prettige manier hun opleiding en specialisatie kunnen afronden.
P. Leusink
Een betere kop was geweest: co-assistenten in 70% van de gevallen door een arts lastig gevallen! Wat zijn dit voor artsen, hoe gaan die met patiënten om, met verpleegkundigen. Hoe kunnen die uberhaupt opleider zijn. Door wie worden zij gecorrigeerd. ...Ook een kliklijn?