Nieuws
2 minuten leestijd
huisartsgeneeskunde

Komt een man bij de huisarts

Plaats een reactie
Huisartsgeneeskunde is een vak apart. Het ene moment onderzoek je een geblesseerde enkel, het andere moment een aambei. Je ziet wratten, schouderklachten, eczeem, pijn op de borst, duizeligheid, keelpijn en hooikoorts. Maar ook paniekaanvallen, slaapproblemen, angst voor kanker en mishandeling. Het komt allemaal langs.
beeld: Thinkstock
beeld: Thinkstock

Sommigen moeten er niet aan denken; de vage klachten, de psychische factoren, het verwijzen van patiënten als het echt interessant begint te worden. Maar juist de variatie in patiëntenpopulatie, in klachten, in opvattingen en wensen van patiënten en het vangen van de mensen die wel ernstig ziek zijn tussen al die gezonden, is wat het huisartsenvak zo mooi maakt. Het opbouwen van een band met je patiënten, weten wat er speelt naast de somatiek, maar ook de discussie over het behandelbeleid die je soms plaatsvindt met een patiënt moet voeren, het zijn de dingen die de huisartsgeneeskunde onderscheidt van andere specialisaties. 

Tijdens mijn eerste week in de huisartspraktijk loop ik met de huisarts visite bij meneer H.; 54 jaar oud en enkele maanden geleden gediagnosticeerd met een gemetastaseerd pancreaskopcarcinoom. Hij biedt ons wat te drinken aan en dient een paar plakjes cake op. We slaan het vriendelijk af. We praten over hoe het met hem gaat, of het nog wel lukt met eten en drinken, en of hij veel pijn heeft. Tijdens het gesprek is hij rustig, berustend. Hij praat niet over de toekomst, over wat hem in het verschiet ligt, of over zijn angsten over het einde. Ik zie in zijn ogen de acceptatie.

Een uur later zit ik middenin het spreekuur en ben ik in gesprek met meneer W. Meneer W. is 40 jaar en heeft last van een hordeolum.
Ik luister naar zijn verhaal en stel vragen, hoewel ik al weet dat dit geen klacht is die medische interventie vereist. Als hij uitgepraat is, leg ik uit wat ik denk dat hem scheelt en dat dit een vervelende klacht is maar dat er behoudens warme kompressen geen behandeling voor nodig is. Na mijn uitleg is meneer W. niet rustig, noch berustend. Hij herhaalt zijn klaagzang, en eist een verwijzing naar de chirurg. Als de huisarts hem vervolgens dezelfde uitleg geeft, staat hij boos op en verlaat de spreekkamer met de woorden: ‘Hier valt toch niet mee te leven!’ Ik kijk hem na en denk aan meneer H. Hij moest eens weten.                 

Stephanie Almer

Meer publicaties in Ingezonden

kanker huisartsgeneeskunde ingezonden reactie allergie
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.