Heersen

Dat vrouwen de meerderheid vormen onder geneeskundestudenten levert ook interessante situaties op. Onlangs verzuchtte een mannelijke medestudent dat hij toch altijd zo lang op vrouwen moest wachten. Gezien de man-vrouwratio binnen de geneeskundeopleiding, getuigt het niet van veel intelligentie om zulke uitspraken binnen de muren van de faculteit te doen. Binnen een mum van tijd was dit slachtoffer dan ook omringd door zelfverzekerde meisjes, waarna hij volledig in het nauw gedreven zijn verontschuldigen aanbood en beloofde zijn opmerkingen voortaan wat te nuanceren.

Nog een paar van dit soort incidenten en de aanstaande mannelijke artsen houden in het bijzijn van vrouwen wijselijk hun mond. Seksuele intimidatie is dan ook verleden tijd, want zeg nou zelf: wie zit erop te wachten om door een horde genadeloze dames in witte jassen in een hoekje gedreven te worden? Andersom krijgen de toekomstige vrouwelijke specialisten de overmacht en staat het ze vrij om hun frustratie door de talloze seksueel getinte opmerkingen van mannelijke artsen tijdens hún coschappen te botvieren op mannelijke co’s. Het ziekenhuis verandert in een wereld van vrouwen die heersen en mannen die geïntimideerd worden.

Ik zie het al voor me: een ok met een vrouwelijke chirurg, die wordt bijgestaan door vrouwelijke ok-assistenten en een vrouwelijke anesthesioloog. Alleen de coassistent is een man, een dappere eenling, die met trillende vingers de operatiewond met klemmen openhoudt. ‘Wat is dit?’, vraagt de chirurge, terwijl ze met haar scalpel een bloedvat aanwijst. De jongen aarzelt even. ‘Kom op zeg, dat weet je toch wel!’, roept de chirurge door haar mondkapje heen. ‘Of zijn je hersenen soms net zo klein als je lul?’ De hele ok barst in een bulderend gelach uit, de ok-assistentes grijpen zich hikkend vast aan de operatietafel.

Zou het ooit zover komen? Ik ben benieuwd.

Marianne van der Vaart

Meer publicaties in Ingezonden