'Geen cent te makken'

Geneeskundestudenten worden flink geraakt door de invoering van het sociaal leenstelsel: woon je op kamers, dan loop je in totaal ruim 20.000 euro aan studiefinanciering mis. Wat nu?! Rosalie Beekman en Linda Al-Hassany

Op 20 januari 2015 kwam er een einde aan de basisbeurs en werd het leenstelsel geïntroduceerd. Het hiermee bespaarde geld, dat kan oplopen tot 1 miljard euro, wordt geïnvesteerd in de kwaliteit van het hoger onderwijs.¹ Studenten die 1 september zijn begonnen aan een bachelor of master moeten door deze regeling geld lenen om de studie te bekostigen. De studieschuld die zij hiermee opbouwen, heeft voor hen grote financiële consequenties. Met name voor studenten die aan hun coschappen beginnen, kan de invoering als een klap aankomen. Hoe zit het momenteel eigenlijk met de stagevergoeding voor coassistenten? Hoe overleef je als geneeskundestudent deze ‘revolutionaire’ verandering en hoe kun je het beste besparen?

Waar moet je extra op letten als geneeskunde­student? Bespaar, maar blijf ook genieten!
Marjolein (17) is eerstejaars geneeskundestudent aan het Erasmus MC. Om haar huur, collegegeld en boodschappen te betalen, werkt ze zes uur per week in een winkel en leent ze maximaal bij. ‘Ik weet niet anders dan dat het leenstelsel er is en denk dat het geen probleem moet zijn om mijn lening binnen 35 jaar terug te betalen. Het heeft daarom ook geen grote consequenties voor mij; ik woon op kamers en zit bij een vereniging. Ik heb vertrouwen in de toekomst.’ Het leenstelsel heeft haar wel bewuster gemaakt. ‘Ik betrap mezelf erop dat ik meer op de prijzen let en huiveriger ben om uit eten te gaan.’ Haar tips voor geneeskundestudenten? ‘Houd je boodschappen bij. Dit maakt je bewuster van je uitgaven. Maar doe wel wat je wilt, zoals sporten of bij een studievereniging gaan, en beperk jezelf hierin niet te veel. Werk ook naast je lening. Werken is niet alleen een goede sociaal-maatschappelijke bezigheid, het voelt ook bevredigend om geld uit te geven waarvoor je hebt gewerkt.’

Werk en coschappen
Marlou (23) begint binnenkort aan haar coschappen op de VU en valt vanaf dan ook binnen het leenstelsel. Momenteel werkt ze als secretaresse op een afdeling voor kindergeneeskunde en verloskunde, meestal ’s nachts. In totaal werkt ze 45 uur per maand, waarmee ze voldoende bijverdient om rond te komen. Tijdens de coschappen kan dat helaas niet meer. Omdat Marlou ook geen geld meer krijgt van haar ouders, gaat ze maximaal bijlenen. ‘Laatst heb ik al mijn inkomsten en uitgaven op een rijtje gezet. Met een combinatie van maximaal bijlenen en af en toe een dag werken, red ik het helaas niet. Daarom ben ik vorig jaar al begonnen met lenen om wat vooruit te sparen en ga ik in de vakantie extra werken. Maximaal bijlenen vind ik veel, maar er zijn voor mij eigenlijk geen andere opties, dus ik accepteer het maar.’ Zou een stagevergoeding een goede oplossing zijn? Marlou: ‘Ik begrijp best dat je niets verdient als je alleen maar op een krukje zit en meekijkt. Vanaf het tweede jaar coschappen draag je wél echt bij. Ik vind dat voor die studenten een vergoeding op zijn plaats is.’

Steuntje in de rug
Als geneeskundestudent kan het lastig zijn om alle eindjes aan elkaar te knopen. De Geneeskundestudent brengt de situatie van coassistenten onder de aandacht bij de politiek, omdat coassistenten een relatief lange master hebben met daarin weinig tijd voor een bijbaan. Hopelijk is het mogelijk om coassistenten in de toekomst een extra steuntje in de rug te bieden met een stagevergoeding. Voorlopig zullen we het echter moeten doen met lenen, gratis ov, leuke studentenbaantjes en handige trucs om het studentenleven goedkoper te maken.

Voetnoten:
¹ Maartje Bakker. Sociaal leenstelsel wordt ingevoerd: dit gaat er veranderen. De Volkskrant, 20 januari 2015.

Lees ook:

• Benieuwd naar de laatste ontwikkelingen rond de stagevergoeding? Kijk op degeneeskundestudent.nl/archief/onderwerpen-standpunten/stagevergoeding. Ook voor de uitgebreide interviews kun je op onze site terecht!