De gelukkige arts

Er lijkt in deze Arts in Spe een behoorlijk gat te zitten tussen twee verhalen. Het eerste gaat over Emma Bruns, een jonge dokter die een bron van tomeloze energie en ideeën is. In het andere verhaal waarschuwt filosoof Menno de Bree studenten geneeskunde die op het punt staan om door de voordeur de ziekenhuiswereld te betreden, waarmee ze het einde van hun normale leven bezegelen.

Waar Emma vooral geluk uitstraalt, durft Menno het aan om de stelling te verdedigen dat er niet zoiets bestaat als een gelukkige arts. Voordat jullie nu massaal over-stappen naar geschiedenis of Artificial Intelligence, stel ik jullie gerust: zoals zo vaak ligt de waarheid ergens in het midden.

Uiteraard kunnen we niet om het nijpende probleem van de werkdruk heen; het percentage burn-outs onder dokters is hoger dan ooit en van iedere zeven geneeskundestudenten rapporteert er één stress- of burn-outverschijnselen. Langzamerhand komt hier meer aandacht voor in de opleidingen. Maar ook op de werkvloer zullen aanpassingen nodig zijn. Mijn eigen studenten moedig ik altijd aan om toch vooral hun ideale vak na te streven, ook als dat frequente nachtdiensten inhoudt. Of om het cardiologisch samen te vatten: volg je hart, want dat klopt.