Nieuws
Blog

Dames dragen oversized 

Plaats een reactie
Berlinda van Dam - Hollandse Hoogte
Berlinda van Dam - Hollandse Hoogte

Het is maandagochtend, de tweede week van mijn allereerste junior coschap. De spierwitte jas maat 44 zit zoals ik me erin voel: te groot voor een klein meisje. De jas is ruim genoeg om je er een beetje in te verstoppen. Hij zit zoals je voor de eerste keer nieuwe Stan Smith’s buiten draagt: beetje oncomfortabel en je ziet meteen dat je ze nog nooit eerder hebt aangehad. Ik heb mijn haar opgestoken om er wat ouder uit te zien. Ik moet nog wennen aan de nieuwe rol die verbonden is aan dit uniform.

Een arts-assistent longziekten nodigt mij uit om komende week met hem mee te lopen. Het is een aardige eindtwintiger, die ik zo op het eerste gezicht meteen mag. Important things first: bij een kop sterke koffie maken we kennis en bespreken we in de artsenkamer de patiënten voor.

Op een van de laatste kamers, die wordt bezocht tijdens de ochtendvisite, ligt een vrouw met uitgezaaide longkanker. De uitslag van het onderzoek is al binnen, ze komt niet in aanmerking voor de gewenste curatieve immunotherapie. Deze uitslag en de vraag hoe nu verder zal haar behandelend longarts pas morgenmiddag met haar bespreken. Een chemokuur kan haar leven hoogstens slechts een paar maanden extra verlengen. Een treurige situatie, zoals het in het dossier beschreven staat.

Ik loop achter de arts-assistent aan haar kamer binnen. Op bed ligt een zichtbaar verzwakte, kwetsbare vrouw in de leeftijd van mijn eigen moeder. Haar vriendelijke ogen en prettige stem zeggen mij tegelijk gedag wanneer we elkaar de hand schudden. Ik vind haar sympathiek. Vanaf het voeteneinde observeer ik wat er gebeurt in de ruimte, hoe de arts-assistent het gesprek voert, de beverige stem wanneer de mevrouw vraagt of de uitslag al bekend is, hoe het zuurstofslangetje haar neus bereikt, hoe een krachtige dappere energieke wil opgesloten zit in een ernstig verzwakt lichaam.

Mijn blik glijdt door de kamer terwijl er vele vragen door mijn hoofd schieten: Hoe lang heeft ze nog? Zou ze ooit…? Is achterhouden van een uitslag goed medisch handelen? De vrouw vangt mijn blik. ‘Mag ik jou een complimentje geven?’, zegt ze dan. ‘Ja...’, zeg ik, en val stil, terwijl nog meer vragen mijn gedachten vullen. ‘Wat ben jij toch een ontzettend mooie dame, ik moet het je gewoon even zeggen.’ Ik bloos. ‘Dank u wel.’ Ik hoor de arts-assistent gniffelen. Ik weet niet wat ik zeggen moet, hoorde ik dat goed? Zei ze echt dame, en geen jongedame? Gevleid en met wat meer zelfvertrouwen geef ik haar een bemoedigend knikje en loop de kamer uit. Misschien staat die spierwitte jas me toch wel goed.

Meer van Vivienne

  • Vivienne

    Vivienne is halverwege haar coschappen en schrijft over belevenissen binnen de witte muren.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.