Coschapverslag SWG - Huisartsgeneeskunde op Aruba

Keuze coschap bij huisarts in Aruba

Aruba is niet zo groot. Iets groter dan Texel. Droog. Wat heuvels. Cactussen. Salamanders in maten. Je fietst in 2-3 uur van punt tot punt. Pas op de honden. Als die een fietser zien worden ze gek.

Er is aardig wat Amerikaans toerisme. Een strook kust met grote hotels. En elke dag komt er een cruiseschip langs in Oranjestad. Waar toeristen wat kunnen kopen. Buiten de stad is het rustig bebouwd met huizen. Bij het kruispunt een 'Wendy's' of 'Pizza hut'. In het zuidoosten heb je een olieraffinaderij. Een gevangenis, aan het eind van het eiland. Het 'Arirok' natuurreservaat. Voor de cactussen.Arbeiders, die aan nieuwe hotels timmeren, komen veelal uit Zuid-Amerika. Indiaars in de juwelenwinkel. Chinezen en hun supermarkt. Mensen uit andere Caribische eilanden, zoals de huishoudster uit Jamaica. Nederlanders. En natuurlijk de 'Arubanen'. Die houden van grote auto’s. Met geblindeerde ramen. Er zijn veel auto's. Weinig verassingen. Geen Afrikaanse taferelen. Om je westerse geest te verfrissen.

Het werk verschilde niet veel met Nederland. Behalve dat voor het inloopspreekuur elke dag een aardige rij voor de deur stond. Eerst komt eerst maalt.

De verschillende groepen mensen maakte het spreekuur wel gevarieerd. Misschien zijn Nederlanders in vergelijking nuchter. In Aruba leek bijvoorbeeld de angst voor koorts groter, het geloof in antibiotica sterker, de pijnbeleving hoger. Huisarts bezoek is hier laagdrempelig. Gratis. De huisarts krijgt per jaar een bedrag van de landelijke zorgverzekering voor elke ingeschreven patiënt, tot een bepaald maximum. Extra voor speciale verrichtingen.

Sommige Indiaars waren typisch. Zij leken een hele rij medicijnen (in ieder geval antibioticum) te verwachtten voor hun "throatpain, fever, pains, and weakness." "dit is een recept voor paracetamol, dat helpt tegen de pijn en tegen de koorts." "But what about my weakness? You have to give me something for my weakness." Maakt de dokter in India een circus voor elke keelpijn? Een medicijn voor elke klacht? "And what about the infection?" "die lost het lichaam zelf op". "But how can my body cure (the virus) if you don’t give me something." Of dikke vrouwen uit Jamaica. Die gaven mooie scenes. "Ooh Jesus Christ, my back."Ik bedacht me dat Nederlandse artsen in vergelijking nog ‘zuinig’ zijn met medicijnen. Sommige niet-Nederlandse artsen hier, opgeleid in Zuid-Amerika of Mexico, leken dat iets minder. Dat zagen we aan verslagen van eerstehulp bezoeken van onze patiënten. Apart medicijn voor elke klacht. Aantal andere patiënten, die ik me herinner: Arubaans meisje, 17. "Wat is er aan de hand?" "Ik ben gevallen." "waar?" "op mijn stuitje". bij L.O. groot perianaal abces. Jonge vrouwen uit Zuid-Amerika die cosmetische behandeling willen voor pukkels en vlekken die ik niet zie. Of problemen met hun borstimplantaat. Amerikaanse vrouw die vraagt of ik de weerstand van haar dochter (studente, vaak verkouden) kan oprikken. "gezond eten, goed slapen, beetje sporten..?" Mevrouw: "Weet u dan niets van alternatieve geneeskunde?" Amerikaanse man van eind 50, met een jonge vriendin, komt voor een testosteron injectie. Natuurlijk hier en daar ook serieuze ziekten, maar de uitdaging zat meer in het omgaan met allerlei soorten mensen die meestal weinig (aantoonbaar somatisch) hadden. Ik heb vooral daarvan geleerd. En natuurlijk van het meer zelfstandig werken. Het fijne van de Antillen is dat het als Nederlander gemakkelijk te regelen is. Nadeel is dat je de Nederlandse kou, regen, en stress mist.. kuch.

Het is er niet zo ‘anders’ of nieuw. Maargoed, dat wil niet zeggen dat het leven er niet goed is. Het leven is er goed. Vooral als je van de zee, en van de wind houdt. Ik dank de SWG. Ik heb veel geleerd. Ontzettend bedankt. 'Poco poco'

Coschapverslag beschikbaar gesteld door SWG Arts en Werk

Heb je naar aanleiding van het lezen van een van de verslagen nog vragen, neem dan contact op met SWG via info@swg.nl. SWG vraagt de auteur van het verslag dan met jou contact op te nemen.