'College, daar ben ik nooit geweest'
2 reactiesDe opleiding geneeskunde vroeger en nu
De één helemaal aan het begin van zijn carrière als arts, de ander ‘absoluut aan het einde’. De vertegenwoordiger van de artsen in gesprek met de vertegenwoordiger van de studenten.
Coassistenten twijfelen vaak over hun eigen kennisniveau. Artsen beweren dat studenten vroeger veel meer wisten: ‘vroeger waren co’s veel beter’.1 Arie Nieuwenhuijzen Kruseman (61), voorzitter van de KNMG, betwijfelt dat: ‘Ruim 35 jaar geleden werd er ook al geklaagd over een gebrek aan kennis bij de co’s’.2 Tom Brouwer (22) is Krusemans jonge collega: hij is voorzitter van het KNMG studentenplatform. ‘Vroeger lag de nadruk in het curriculum geneeskunde wel veel meer op de theorie, nu krijgen ook praktische vaardigheden veel aandacht.’
Uit een enquête van het studentenplatform blijkt dat ruim de helft van de co’s ontevreden is over het eigen kennisniveau. Wat zeggen die cijfers?
Brouwer: ‘53 procent van de ouderejaarsstudenten is ontevreden over de eigen kennis. Maar het grappige is dat van diezelfde studenten slechts 23 procent vindt dat de kennis van hun medeco’s tekortschiet. Een opmerkelijk verschil! Eigenlijk zijn studenten dus heel erg kritisch over zichzelf.’
‘Het feit dat studenten klagen over het eigen kennis-niveau is juist het succes van de onderwijsvernieuwing’, betoogt Kruseman. ‘Studenten van nu realiseren zich veel meer waar hun hiaten zitten. Ze zijn veel beter in het opzoeken en integreren van kennis: wat weet ik wel, welke kennis heb ik nodig en hoe pak ik dat aan? Het curriculum is beter dan het ooit is geweest.’
Maar weten coassistenten nu meer of minder dan vroeger?
Kruseman: ‘Wij wisten vroeger niet méér. We kregen wel veel theorie, de eerste drie jaar bestonden alleen maar uit basisvakken als natuurkunde, fysiologie en celbiologie. Daarna volgden er twee jaar klinische vakken en de laatste twee jaar gingen we de praktijk in. De opleiding was toen nog zeven jaar. Maar tegen de tijd dat we de kliniek in gingen en die basiskennis nodig hadden, waren we het allang weer vergeten!’
Hoe was dat, om vijfendertig jaar geleden geneeskunde te studeren?
Kruseman: ‘In onze tijd, dat was eind jaren zestig, begin jaren zeventig, hadden we ontzettend veel colleges, soms wel dertig uur per week. Daar ben ik nooit geweest, behalve een paar keer in het begin. Toen dacht ik: dit lijkt me zonde van de tijd. De theorie die daar werd besproken, kon je in een boek ook allemaal vinden. Je moest alleen zorgen dat je de juiste collegedictaten leende, want daar kwamen de tentamenvragen uit. Praktijkonderwijs was er niet. Als je begon met je coschappen leerde een assistent je ’s ochtends het lichamelijk onderzoek en dat was dat. Tijdens de coschappen keek je voor een deel mee en voor een deel was je verantwoordelijk voor de klussen. We prikten bloed, haalden de laboratoriumuitslagen op, schreven ze in de status en zorgden dat de foto’s op een rij hingen. Je leert het bedrijf zo ontzettend goed kennen.’
Hoe ziet de ideale opleiding geneeskunde eruit?
Brouwer: ‘Ik vind het jammer dat de discussie gaat over coassistenten die te weinig weten en dat coassistenten ook het gevoel hebben dat ze te weinig weten, zoals ook uit de enquête blijkt. In de ideale opleiding is de student het uitgangspunt, die in de praktijk is om te leren.’
Kruseman: ‘Dat is de oproep aan de opleiders: creëer een learning community. Met een sfeer van vertrouwen, waar de student is om te leren, waar fouten gemaakt mogen worden en beoordeeld wordt op wat de student wél kan.’
En hoe zit het met de motivatie van de student?
‘Studenten zijn gemotiveerder dan voorheen’, vindt Kruseman. ‘Maar de zesjescultuur is er als tevoren.’
Brouwer: ‘Ook de zesjescultuur is niet per definitie slecht. De tijd die studenten overhouden als ze ‘slechts’ zesjes halen, geeft hen wel de ruimte zich naast hun studie te ontplooien. Daarbij merk ik bij geneeskundestudenten dat ze zich naarmate hun studie vordert steeds meer bezighouden met de vraag hoe ze in opleiding komen. En zo uiteindelijk toch proberen hoge cijfers te halen.’
‘Dat is zo’, beaamt Kruseman. ‘Sociale vaardigheden zijn voor een arts minstens zo belangrijk als het beheersen van het vak. Dat noem ik levenspunten: vrienden maken, tijd nemen voor discussie over maatschappelijke problemen, nevenactiviteiten ontwikkelen, et cetera. Vergeet die levenspunten niet.’
Lees meer van het gesprek tussen Kruseman en Brouwer in Medisch Contact van deze week, MC 33-34/2010.
Pitiphon
, SLYfSUgpKOZBJsWcLv
Hallo allemaal,Mijn naam is Richard de vries ik heb ook 6 weken in de piedore 68 in kinabu vertoefd door jullie verhalen kwam er weer een hoop naar boven.namen van kinderen ben ik vergeten . In overleg met de schooldokter werd er besloten dat kinabu ...wel goed voor mij zou zijn en om maar snel uit dat onderzoek kamertje te komen stemde ik als zeven jarig jochie er maar mee in niet wetende waar in trouwens.mijn moeder zei dat het een vakantie was en mijn oudere broer was daar ook geweest het moest daar heel fijn zijn.toen de piedore aan brak om naar soesterberg af te reizen kreeg ik de bof bofte ik even kon ik daar niet heen maar ja na het herstel moest ik alsnog met een vreemde vrouw vanuit Leeuwarden die hele wereld reis naar amesfoort ondergaan. Van kinabu kan ik mij herrinneren de strenge winter en het strenge regime .Door jullie reacties borrelen nog meer herrineringen op.De slaapzaal met aan het einde van degang een zuster in een uniform van die tijd de strenge winter het sleeebn in de berekuil en de leeuwekuil de bus reis naar school ik heb nog geschreven briefkaarten en een lepeltje als souvenier ergens maar wat mij vooral is bijgebleven is de heimwee en het nutteloze van deze zgn gezondheidskolonies ik was niks aangekomen en heb zelfs een ontsnappings poging ondernomen. Het heeft een grote impact op mij gehad ik ben er niet minder maar ook niet beter van geworden maar weet wel dat ik dat mijn kinderen nooit zou aandoen het was toen waarschijnlijk een trend toch wel leuk al de verhalen en reactiesGeplaatst door: Richard de vries | 21 maart 2011 om 23:24Richard de vriesHallo allemaal,Mijn naam is Richard de vries ik heb ook 6 weken in de piedore 68 in kinabu vertoefd door jullie verhalen kwam er weer een hoop naar boven.namen van kinderen ben ik vergeten . In overleg met de schooldokter werd er besloten dat kinabu wel goed voor mij zou zijn en om maar snel uit dat onderzoek kamertje te komen stemde ik als zeven jarig jochie er maar mee in niet wetende waar in trouwens.mijn moeder zei dat het een vakantie was en mijn oudere broer was daar ook geweest het moest daar heel fijn zijn.toen de piedore aan brak om naar soesterberg af te reizen kreeg ik de bof bofte ik even kon ik daar niet heen maar ja na het herstel moest ik alsnog met een vreemde vrouw vanuit Leeuwarden die hele wereld reis naar amesfoort ondergaan. Van kinabu kan ik mij herrinneren de strenge winter en het strenge regime .Door jullie reacties borrelen nog meer herrineringen op.De slaapzaal met aan het einde van degang een zuster in een uniform van die tijd de strenge winter het sleeebn in de berekuil en de leeuwekuil de bus reis naar school ik heb nog geschreven briefkaarten en een lepeltje als souvenier ergens maar wat mij vooral is bijgebleven is de heimwee en het nutteloze van deze zgn gezondheidskolonies ik was niks aangekomen en heb zelfs een ontsnappings poging ondernomen. Het heeft een grote impact op mij gehad ik ben er niet minder maar ook niet beter van geworden maar weet wel dat ik dat mijn kinderen nooit zou aandoen het was toen waarschijnlijk een trend toch wel leuk al de verhalen en reactiesGeplaatst door: Richard de vries | 21 maart 2011 om 23:24Richard de vriesHallo allemaal,Mijn naam is Richard de vries ik heb ook 6 weken in de piedore 68 in kinabu vertoefd door jullie verhalen kwam er weer een hoop naar boven.namen van kinderen ben ik vergeten . In overleg met de schooldokter werd er besloten dat kinabu wel goed voor mij zou zijn en om maar snel uit dat onderzoek kamertje te komen stemde ik als zeven jarig jochie er maar mee in niet wetende waar in trouwens.mijn moeder zei dat het een vakantie was en mijn oudere broer was daar ook geweest het moest daar heel fijn zijn.toen de piedore aan brak om naar soesterberg af te reizen kreeg ik de bof bofte ik even kon ik daar niet heen maar ja na het herstel moest ik alsnog met een vreemde vrouw vanuit Leeuwarden die hele wereld reis naar amesfoort ondergaan. Van kinabu kan ik mij herrinneren de strenge winter en het strenge regime .Door jullie reacties borrelen nog meer herrineringen op.De slaapzaal met aan het einde van degang een zuster in een uniform van die tijd de strenge winter het sleeebn in de berekuil en de leeuwekuil de bus reis naar school ik heb nog geschreven briefkaarten en een lepeltje als souvenier ergens maar wat mij vooral is bijgebleven is de heimwee en het nutteloze van deze zgn gezondheidskolonies ik was niks aangekomen en heb zelfs een ontsnappings poging ondernomen. Het heeft een grote impact op mij gehad ik ben er niet minder maar ook niet beter van geworden maar weet wel dat ik dat mijn kinderen nooit zou aandoen het was toen waarschijnlijk een trend toch wel leuk al de verhalen en reactiesGeplaatst door: Richard de vries | 21 maart 2011 om 23:24Willem PootHallo allemaal,Ja ik heb ook op Kinabu gezeten dat was ik dacht in 1967 of 1968,Ik moest er toen naar toe omdat mijn moeder heel erg ziek was.Ik was er met mijn zusje Nanna.Ik weet ook nog wel dat waar ik in de groep zat dat was bij Juffrouw Anneke er was ook nog een juffrouw Paula. Ik ben er zo op gekomen toen ik van de week een krantje zag in de OUD HAGENAAR van dinsdag 8 maart 2011. Daar stond een stukje in van KinabuIk dacht kijk even op het internet en jahoor gevonden.Helaas heb ik geen foto's meer van die tijd toen, wie wel???Ik weet ook nog wel dat er een jongen Hans heette die ging altijd eerder douchen waarom weet ik nog steeds niet.Je had ook aan de overkant van Kinabu een restaurant dat was volgens mij een vliegtuig volgens mij staat die er nog steeds.Het hoofd van Kinabu was geloof ik een zuster ik weet het niet meer zeker. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik er geen rot tijd heb gehad maar het was ook niet alles je miste gewoon je ouders.Het waren de laatste 10 dagen voor dat mijn zus en ik naar huis zouden gaan toen uiteindelijk je ouders mochten komen dat was wel vrij hard dat je niet met ze mee kon gaan naar huis. Mijn moeder was gelukkig al weer beter. De Berekuil kan ik me ook nog goed herinderen en als je dan verder doorliep kwam je bij die tanks van het leger als ik thuis goed zoek kan ik misschien die foto nog vinden waar we opstaan met Juffrouw Paula en op de achtergrond een tank met de militairen erop.Heb er iemand nog foto's van die tijd GRAAG.Met vriendelijke groet,Willem PootGeplaatst door: Willem Poot | 15 maart 2011 om 18:09Rene9@evert-janDan hebben wij in dezelfde groep in dezelfde piedore gezeten, maar ik kan mij jouw naam niet herinneren.Zegt de naam Rob van leeven en Connie of Gonnie Wenus?Geplaatst door: Rene9 | 20 januari 2011 om 14:08evert-jan v donkelaarhallo,ik heb op kinabu gezeten in de jaren 71/73.ik kan me juf carla nog wel herrinneren en meester jos ik hoorde toen bij de grote jongens die achter in de lange hal hun dagverblijf hadden en boven de eerste kamer rechts hadden later kregen we ook de hoekkamer links er nog bij. de ezel en konijnen kan ik me ook nog wel herrrinneren en de twee tuinmannen ook de ene woonde met zijn gezin op de hoek bij de ingang en darboven nog wat leidsters.ik weet nog dat er toen een klein jongetje bijna in de zandbak gestik is in een diep gat wat ze hadden gegraven dat was voor de gebouwen waar de jongste hun dag verblijf hadden met daarnaast de gymzaal daar heb ik met nog een paar jongens toen een playback voorstelling gegeven.het zwembad vond ik toen ook leuk wel stom toen dat jongens en meisjes appart moesten zwemmen.later ben ik met een open dag nog ens terug geweest zag nog wel wat bekende.zou mensen die zich mij nog kunnen herrinneren wel eens willen spreken over die tijd ik heb er genoten en veel plezier en lol gehadGeplaatst door: evert-jan v donkelaar | 18 januari 2011 om 15:24Henk van OverbeekHallo,Ik heb op Kinabu gezten vanaf november 1973 tot en met april 1975.Een ommekeer in mijn leven.Leuk om te lezen over het zoeken naar hulzen,de leeuwenkuil de berenkuil.de enigsten die me van de leiding nog bijstaan zijn juf gerdi en meester ruud.wat ik me ook nog herinner zijn het voetbalveld,het zwembad en de klimtoren en natuurlijk de konijnen (had er zelf ook een die steeds ontsnapte en daarna, je weet wel bij konijnen).al met al een tijd om nooit te vergeten.woon zelf nog in de buurt (Soest) en rijd er regelmatig langs het is alleen niet meer wat het geweest is.gr Henk van OverbeekGeplaatst door: Henk van Overbeek | 21 september 2009 om 19:17Trudy BeelooHallo,Ik heb ook in Kinabu gezeten samen met mijn zus astrid omstreeks 1965/68 ??Carla was een van de begeleidsters en mijn oudste zus Sonja was een vriendin van haar.Het is heel dubbel geweest die piedore, aan de ene kant strafkamp aan de andere kant prettig' er werdt veel georganiseerd en gedaan met ons.De levertraan en de melkvellen getver vergeet ik nooit! Ook niet de po naast mijn bed door mij omvergegooid werd na het opstaan en ik het moest opruimen.Het verblijf voelde toch voor mij meer als strafkamp' en was ik dolblij om weer naar huis te mogen. Ik had nooit begrepen waarom ik hier naar toe moest. Jaren later pas kwam ik hierachter het drukt toch een stempel op het e.e.aGeplaatst door: Trudy Beeloo | 16 juni 2008 om 2:46GerDag Frieda,Ik woon niet in de buurt. De foto's lijken me leuk. Zoals gezegd ik herinner me niet zoveel meer ervan. Alleen datgene dat ik beschreven heb. M.b.t. de reacties, is het misschien een idee om die ook in te scannen? Overigens sorry voor de late reactie, maar ik kijk niet echt regelmatig op de site, of je moet eens in het jaar ook regelmatig noemen ). Toevallig van de week voor het eerst weer eens.Groetjes,Ger.Geplaatst door: Ger | 5 juni 2008 om 22:58Frieda LooyHallo Ger, ik heb volgens mij ook in die piedore in kinabu gezeten.een hele tijd geleden heb ik een oproepje in de libelle gezet, met de vraag of iemand nog iets over die tid kon vertellen.Nou ik heb heel veel reacties gehad.En ook van leiding gevened personeel.Zelfs foto's.Deze ga ik zo spoedig mogelijk inscannen, zodat deze voor meerdere personen zichtbaar zullen worden.Ik woon in Almere,en woon jij in de buurt=Ivm het mogen inzien van alle brieven die ik heb ontvangen destijdsGeplaatst door: Frieda Looy | 16 mei 2008 om 18:53