Nieuws
Blog

Co-currentie

Plaats een reactie

Toen ik net aan de coschappen was begonnen, sprak ik een ouderejaarsstudent over de competitieve sfeer die soms heerst bij de coassistenten. ‘Na een tijd merk je dat je elkaar als medeco’s vrijwel niks meer gunt’, beweerde hij. Ik had destijds net een gezellig weekend met 25 andere coassistenten achter de rug en geloofde er geen bal van. Dat zou bij onze groep wel meevallen, dacht ik.

Toen ik onlangs met mijn medeco’s in de trein zat, bleek ineens dat een van ons de komende weken op een lastige afdeling moest lopen. We zagen dit geen van allen zitten en probeerden samen te bedenken hoe we dit moesten verdelen. Ineens begreep ik wat die ouderejaars bedoelde: niemand was die ochtend in de trein bereid om zich op te offeren en voor de minder fijne optie te gaan. Zo hakte de ‘co-currentie’-sfeer er snel in en helaas was dit niet de laatste keer dat iedereen star voor zichzelf bleef kiezen.

Hoe vaker we in deze situatie terechtkwamen, hoe meer het me frustreerde. Natuurlijk wil iedereen het beste voor zichzelf. Zeker bij zoiets belangrijks als je opleiding. Uiteindelijk zal het coschap echter voor iedereen leuk en leerzaam zijn, maar zullen er ook voor iedereen minder fijne dagen tussen zitten. Dat is niet iets waar je veel aan verandert door continu te strijden voor de beste optie. Wat je daar absoluut wél mee verandert, is de sfeer tussen de co’s. En laat dat nou juist zo’n belangrijk aspect van de coschappen zijn.

Ergens halverwege het coschap bespraken we de situatie met elkaar en kwamen we tot de conclusie dat we elkaar wat meer moesten gunnen. Toen de poli een paar dagen later leeg was, herinnerde ik me ineens een tip die een van de specialisten had gegeven: ‘We hebben hier in de stad hele leuke kroegen, echt de moeite waard om te proberen’, had ze verteld. Dus – gehoorzaam als we zijn – hebben we de tip opgevolgd en de uitgestorven poli een middagje verruild voor een gezellig café. In plaats van te discussiëren over de verdeling, hebben we gelachen en gekletst onder het genot van een speciaalbiertje.

Nu ik terugkijk op het coschap, zijn niet de keren dat ík me opofferde de vervelendste momenten geweest, maar juist de momenten dat níemand zich wilde opofferen. En behoorden de keren dat ik de beste optie kreeg niet eens per se tot de leukste momenten, maar die middag in het café zonder twijfel wél.

lees ook
  • Madelon

    Madelon (22) maakt als beginnende coassistent de meest bijzondere, heftige en prachtige momenten mee binnen de ziekenhuismuren. In haar blogs nemen haar creatieve gedachten hierover soms de vrije loop. Zo combineert ze haar liefde voor het medische vak met haar passie voor schrijven.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.