Nieuws
Blog

Burn-out en bore-out

Plaats een reactie

Donderdagochtend 9.00 uur: normaal gesproken druppelen we één voor één het opleidingsinstituut binnen en starten we rustig op met een rondje ‘hoe zit ik erbij’. Sinds een aantal weken is de invulling van de terugkomdagen, net als vrijwel alle andere dingen in en buiten ons werk, veranderd.

Na de zoektocht naar een verlengsnoer en kijken of ik geen storende achtergrond heb, loggen we nu in, waarna we de eerste minuten wild zwaaiend en rondleiding gevend doorbrengen. Het heeft, zeker in het begin, tot grote hilariteit geleid. Maar ook deze manier van scholing gaat wennen en het is zelfs bijna zoals vanouds: we gaan uiteen in breakout rooms om te reflecteren en komen daarna terug om gezamenlijk koffie te drinken.

Tijdens een van de reflectierondes bespreken we hoe onze agenda’s veranderd zijn en besluiten we unaniem dat een telefonisch spreekuur toch echt heel anders is dan het ‘normale’ face-to-facecontact. Logisch, want hoe trieer je door de telefoon? En wat zegt het als mensen telefonisch bij je aangeven dat de pijn ‘ondraaglijk’ is? Het wordt ons opnieuw duidelijk hoeveel non-verbale communicatie zegt en hoe erg wij getraind zijn op onze klinische blik. Ik geef aan dat ik de spreekuren mis en hoop dat we snel weer wat reguliere zorg kunnen oppakken waarop mijn docent mij vraagt of dit wellicht tekenen zijn van een ‘bore-out’?

Na ervan uit te zijn gegaan dat ik een korte wifistoring heb en daarna twee keer ‘boekhoud’ in plaats van bore-out versta, wordt me duidelijk dat ik onder een steen heb geleefd. Op de achtergrond open ik snel Wikipedia en ja hoor: ‘bore-out – minder plezier in je werk door verveling of ontbreken van voldoening, het tegenovergestelde van burn-out.’ Ik begin te lachen en schiet in de verdediging: het zijn toch tijden van crisis? Van hard werken, van omdenken, van management en acuut zieke mensen? Ik verveel me niet, heb genoeg te doen, leer nog steeds heel veel. Maar toch mis ik hoe het was.

Binnen de competenties van de opleiding word ik beoordeeld op professioneel gedrag en in het bijzonder ook op ‘zelfzorg’. Hoe zorg ik ervoor dat ik plezier hou in mijn werk? Dat ik mezelf niet voorbij ren en mijn grenzen leer herkennen?

De sleutel zit hem voor mij in wat je ervoor terugkrijgt. Een spreekuur van vijf patiënten per uur, waarbij ik tussendoor nog een kraal uit een kinderoortje vis, geeft mij meer voldoening dan een ochtend telefoneren zonder dat ik iemand in z’n ogen heb gekeken om te zien of we elkaar echt begrepen hebben.

Hoe voorkom je als dokter in coronatijd dat de zin in je werk afneemt omdat je werkzaamheden zijn veranderd? Ik ga er de komende tijd over nadenken. En ondertussen knijp ik in mijn handjes dat ik zelfs in het staartje van mijn opleiding geprikkeld blijf worden om op mezelf te reflecteren en deze eventuele voortekenen van een bore-out leer herkennen. Geeft toch een beter gevoel dan mokkend terugdenken aan vroeger, toen het allemaal beter was…

ook van Eefje Suntjens

huisartsgeneeskunde opleiding burn-out
  • Eefje Suntjens

    Eefje Suntjens is werkzaam als waarnemend huisarts in de regio Utrecht. Zij rondde in 2020 haar opleiding af tot huisarts aan het Amsterdam UMC, locatie VUmc.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.