Blog - Shared decision
1 reactie
Meisje, hij moest ‘ns weten…, als ik over een paar maanden hier solliciteerde zou ik naast ‘m kunnen zitten in de artsenkamer, denk ik enigszins gefrustreerd. Aan de andere kant, het klinkt wel vriendelijk, vertrouwenwekkend, alsof ik weer even klein ben en op schoot zit bij Sinterklaas, waar niks me kan gebeuren. Best een comfortabele gedachte met zo’n chirurgisch georiënteerde arts tegenover je en een arsenaal aan medische gereedschappen op de achtergrond.
Maar net als ik even ontspannen achterover wil leunen, word ik met één zin weer van zijn schoot gerukt. De ingreep heeft nog niet het gewenste resultaat, maar ‘ik weet niet of we het nog eens moeten doen. Misschien wordt het direct beter, maar aan de andere kant, gezien de opgetreden gevoelloosheid… ik laat het initiatief bij jou.’
Bij mij? Wat weet ik eigenlijk van neusschelpen? En hoe erg is het nou eigenlijk? Hoeveel beter is beter? Verschrikt kijk ik ‘m aan en verwens mezelf van binnen. Nou, geëmancipeerde, rationele bijna-dokter, waar is je zelfvertrouwen nou? En je daadkracht? Je ‘analytisch denkvermogen’? Verbouwereerd stamel ik dat ik het niet weet, waarop hij besluit dat ik de keuze ook later kan maken. ‘Denk er maar over na, je mag altijd terugkomen,’
En terwijl ik me de deur uit haast realiseer ik me dat dit is zoals het is. Zo voelen patiënten zich dus. Shared decision? 100 procent vóór, maar zegt u maar wat het beste is, dokter.
Kitty Roseboom, coassistent raad van bestuur Spaarne Gasthuis
kittyroseboom@live.nl
Meer publicaties in Ingezonden
M. Werf
, GROU
Dat is dus geen shared desicion,hier geeft de arts de informatie en laat de keuze aan de patient.Het zou idealiter een gezamelijke keuze moeten zijn met gedeelde verantwoordelijkheid.