Blog Maike - Champignonsoep

Vandaag heb ik het toppunt, of misschien wel het dieptepunt, van de chirurgie mogen aanschouwen. Een man met een darmperforatie.

Op het moment dat de buik wordt opengesneden komt er een sloot bruingekleurd water uitgestroomd. Op dit volume was niet berekend en dus stroomt de viezigheid langs de tafel zo de ok-vloer op. Ik steek de zuiger in de buik en probeer met alle macht het vocht op te zuigen, maar er is meer dan de zuiger aan kan, en bovendien raakt deze steeds verstopt met rotzooi. De chirurg trekt zich er niets van aan, steekt zijn hand in de buik en begint te graaien tussen de darmen, op zoek naar het gat. Daarbij komt zijn hand regelmatig uit de buik om er een handvol darminhoud uit te gooien. De ok-assistente probeert alles op de vangen, maar al snel is het een enorm slagveld. Met open mond kijk ik naar de buik en wat er allemaal uit komt.

Ineens valt mijn blik op iets dat net naast de buik ligt. Zie ik dat goed? Ik kijk nog een keer. Het kan bijna niet anders. Ik kijk de ok-assistente aan en vraag vol afschuw: ‘Is dat een champignon???’ Ze kijkt, en ja, het is inderdaad een champignon. Ze zegt het zonder enkele verbazing in haar stem. Ik sta echter met stomheid geslagen. Ik bedoel, ik heb wel eens aan spareribs gedacht als de ribben van een patiënt blootlagen en de diathermie vervolgens zorgde voor een barbecueluchtje, maar letterlijk het eten op de ok-tafel zien had ik toch niet bepaald verwacht!

Zuigers en scharen worden in mijn handen geduwd en van mij wordt verwacht dat ik daar iets mee doe, maar ik sta ondertussen de rest van de inhoud van de buik te inspecteren. Nog een champignon, en daar nog een. Daar ligt een stukje maïs. En is dat nou een stuk prei op de handschoen van de chirurg?
Tijdens de operatie komen af en toe andere chirurgen kijken. Ze zijn benieuwd hoe het eruit ziet en hoe het gaat. De chirurg die ons coassistenten moet begeleiden loopt binnen en zegt: ‘Ik ruik stront aan de knikker!’ Grapjas. Hij neemt het over van de chirurg die er al staat. Het gat in de darm wordt gevonden en blijkt zeker 6 cm te zijn. Ze halen het stuk darm met het gat erin weg, spoelen de buik door met water en leggen een stoma aan. Het gaat allemaal in een enorm tempo. Ondertussen komt er weer een andere nieuwsgierige chirurg bij staan. Die gelooft niet dat de champignons door de buik drijven, waarop de grapjas een champignon uit de buik vist, aan haar laat zien en zegt: ‘Hier, heb je honger? Proef maar!’

Lang leve de humor op de ok! Je kunt veel zeggen van chirurgen, maar zelfs bij de allersmerigste ok’s hebben ze wel lol tijdens hun werk. Toch zul je mij voorlopig geen champignonsoep zien eten…

Maike

Meer blogs van Maike