Binnen of buiten de vier muren van het ziekenhuis?

Geen witte jas

Tijdens de geneeskundeopleiding richtte Eva haar pijlen op specialismen binnen het ziekenhuis. ‘Ik liep met veel plezier coschappen bij onder andere de gynaecologie en chirurgie. Nadat ik afgestudeerd was nam ik vakantie. De vakantie zette mij aan het denken en ik vroeg mij af of werken in het ziekenhuis voor mij persoonlijk weggelegd was. Ik ervaarde een hoge prestatiedruk, had niet altijd de tijd en ruimte om de diepte in te gaan en maakte lange dagen. Daarnaast kreeg ik door mijn perfectionistische aard vaak het gevoel dat het nooit genoeg was. Ook vroeg ik mij af of het te combineren is met mijn privéleven en mijn toekomstbeeld. Ik vind lange dagen maken niet erg, maar dan moet ik ook genoeg energie uit mijn werk kunnen halen.’

Geen spijt

Eva weet één ding zeker: ze wil als arts ook een maatschappelijke bijdrage leveren. ‘Nadat ik afstudeerde stond ik open voor vacatures in verschillende hoeken. Bij elke vacature vroeg ik mijzelf of ik hier energie van kreeg. Toen ik een vacature bij Veilig Thuis zag, had ik dat gevoel meteen. Ik solliciteerde en voelde mij heel welkom. Later heb ik me weleens afgevraagd of ik het erg vind geen witte jas te dragen en niet aan het bed van pa­­tiënten te staan. Ik kan niet zeggen of ik dit voor altijd blijf doen, maar tot nu toe heb ik nog geen seconde spijt gehad van mijn keuze.’

Eva is vastberaden als ze antwoord geeft op de vraag waar ze de meeste voldoening uit haalt: ‘Afwisseling, tijd hebben voor patiënten en de diepte ingaan. Ook heerst er een superfijne werksfeer bij Veilig Thuis. Daarnaast heb ik regelmatige werktijden die worden afgewisseld met spoedzaken, die combinatie is perfect voor mij. Mijn baan is ook prima te combineren met mijn privéleven. Naast mijn werk bij Veilig Thuis werk ik met veel plezier binnen de Nederlandse redactie van Compendium Geneeskunde, schrijf ik nog een casereport over een casus binnen de gynaecologie en ben ik betrokken bij een wetenschappelijk onderzoek ­binnen de chirurgie. Wat verder niet iedereen verwacht, is dat ik een heel afwisselende baan heb. Ik zie mensen van 0 tot 100 jaar, heb te maken met fysieke mishandeling maar ook met seksueel misbruik en psychiatrische aandoeningen. Dingen die in alle lagen van de bevolking voorkomen. Daarbij heb ik veel verschillende werkplekken: ik kom bij mensen thuis, in kantooromgevingen of ik bezoek scholen. Maar het allerleukste vind ik de maatschappelijke betrokkenheid en het aanbieden van hulp aan ­mensen die dit nodig hebben. Dit doen we vaak ook in overleg met andere specialisten zoals een huisarts, kinderarts, forensisch arts of specialist ouderen­geneeskunde.’

Kijkje achter de voordeur

‘De sociale geneeskunde lijkt misschien minder spannend, maar is dat absoluut niet. Het is iets minder concreet, je ­opereert bijvoorbeeld niemand aan zijn ­blindedarmontsteking, maar daarom niet minder interessant. Zeker de spoedzaken maken mijn werk spannend en uitdagend en het bijzondere is dat ik een kijkje achter de voordeur mag nemen.’

De belangrijkste tip die Eva heeft, is goed te bedenken welk specialisme bij jou ­persoonlijk past. ‘Vraag je af waar je de meeste energie van krijgt, dan vind je zeker je plek in de artsenwereld.’

‘Vraag je af waar je de meeste energie van krijgt, dan vind je zeker je plek’

Julian wist van begin af aan al dat hij wilde werken in een ziekenhuis en dan óf als internist óf als neuroloog. ‘Ik heb mijn coschappen zoveel mogelijk op die twee specialismen toegespitst en daar ontzettend veel van geleerd. De werkdruk is wel hoog, dat moet bij je passen. Maar welk specialisme ik uiteindelijk ook kies, ik kan met die ziekenhuiservaring nog alle kanten op’, vertelt Julian.

Elke dag een beetje meer

Julian volgde zijn keuzecoschappen bij de neurologie in het HMC. Zijn wetenschapsstage volgde hij bij neurologie in het LUMC en de semiartsstage liep ­­hij bij interne geneeskunde in het ­Haga­­­-Ziekenhuis. ‘Ik koos bewust voor deze specialismen omdat ik van mijzelf weet dat ik een beschouwend arts ben. Ik haal veel voldoening uit patiëntencontact en het uitzoeken van wat er precies aan de hand is met een patiënt. Uiteindelijk vond ik interne geneeskunde net wat te breed en trekt neurologie me meer. De anatomie en de werking van het zenuwstelsel vind ik erg boeiend. Het is fascinerend hoe dat allemaal in elkaar zit en ­welke impact neurologische afwijkingen, hoe klein dan ook, kunnen hebben op iemands leven. Neurologie is een erg visueel specialisme: ik luister naar het verhaal van de patiënt en kijk naar mijn bevindingen bij het lichamelijk onderzoek en hoop daarmee te kunnen lokaliseren waar de afwijking zich bevindt. Een heleboel is wel bekend, maar nog lang niet alles en dat maakt het vak uitdagend en dynamisch. Tegenwoordig kunnen we met nieuwe behandelmethoden steeds meer betekenen voor neurologische ­patiënten, maar het vak is ook nog volop in ontwikkeling en elke dag weten en kunnen we weer een beetje meer.’

‘De ervaring die je in het ziekenhuis opbouwt is goud waard’

Geen verspilde tijd

‘Natuurlijk heb ik me ook verdiept in specialismen buiten het ziekenhuis. Maar de ervaring die je in het ziekenhuis opbouwt is goud waard voor je artsen­carrière. Je ontwikkelt je niet alleen op medisch en communicatief vlak, maar leert ook goed samen te werken en te ­werken in verschillende settingen (Spoed­eisende Hulp, afdeling en poli­kliniek). Ook leer je meer over de logistieke gang van zaken in de ziekenhuiswereld. Denk hierbij aan hoe om te gaan met hoge werkdruk, hectische dagen of het contact ­tussen de verschillende afdelingen en specialismen. Als anios in het ziekenhuis heb ik erg veel profijt gehad van de ­dingen die ik toen heb geleerd. Ook als ik niet bij de neurologie terecht was gekomen, was de semiartsstage of mijn keuzecoschap in het ziekenhuis absoluut geen verspilde tijd. Ik denk dat je daar vaardigheden leert die in elke artsensetting goed van pas komen.’

‘De meeste voldoening haal ik uit een patiënt die ik echt heb kunnen helpen’

Cliché

‘De meeste voldoening haal ik uit een patiënt die ik echt heb kunnen helpen. Het klinkt cliché, maar iets kunnen ­betekenen voor anderen, daar doe ik het voor. En dat kan heel concreet zijn: van het ­succesvol behandelen van iemand met een acuut herseninfarct op de Spoed­eisende Hulp tot het helpen van patiënten met simpelere problemen op de polikliniek.

Voor de geneeskundestudenten en co’s die nog een keuze moeten maken, raad ik aan te kijken naar wat bij jou past, en wat je nog wilt leren. Én laat je verrassen, misschien past een heel ander specialisme wel beter bij je.’ 

evenement

‘Je ziet in één dag meer dan in tweeënhalf jaar coschappen’

Nergens krijg je in één dag zoveel informatie en inspiratie over je medische loopbaan als op de KNMG Carrièrebeurs. Met de tips van Chaima, Lars en Juul haal jij 30 september alles uit jouw bezoek.