Antwoorden Hé, die patiënt is mijn buurman

1) B, 2) A, 3) A, 4) B, 5) C.

Toelichting

Het beroepsgeheim vormt de basis voor het vertrouwen tussen arts en patiënt. Het is van groot belang binnen de beroepsuitoefening, maar ook al in de geneeskundeopleiding.

Al vroeg in je studie krijg je te maken met het beroepsgeheim. Vertrouwelijke informatie omvat namelijk niet alleen gegevens die je in het ziekenhuis tegenkomt, maar ook op de universiteit. Geneeskundestudenten ondertekenen dan ook een geheimhoudingsverklaring op de universiteit. En wanneer je als coassistent een patiënt ziet, valt dit onder het afgeleid beroepsgeheim van de arts die jou begeleidt.

Het beroepsgeheim houdt in dat gegevens niet aan derden mogen worden vrijgegeven. Zo mag je in casus 3 geen gegevens aan je moeder geven. Zij is in dit geval een derde, ook al gaat het om een goede vriendin. Je mag gegevens alleen inzien als je bij de behandeling van desbetreffende patiënt bent betrokken. Anders dien je expliciet toestemming van de patiënt te krijgen om de gegevens in te zien (casus 5). Gebruik van gegevens van patiënten in bijvoorbeeld presentaties dienen altijd anoniem te zijn, dit wil zeggen dat anderen met de gegevens in de presentatie de identiteit van de patiënt niet kunnen herleiden (casus 4). Om te voorkomen dat vertrouwelijke gegevens kwijt raken of in ‘verkeerde handen’ komen, moeten gegevens waarmee de identiteit van de patiënt te herleiden is, binnen het ziekenhuis of de universiteit blijven (casus 2).

Bij het oefenen van lichamelijk onderzoek op medestudenten (casus 1) bestaat er geen arts-patiëntrelatie. Dit valt dan ook niet direct onder het beroepsgeheim. Maar aangezien er toch een vorm van vertrouwen moet zijn om lichamelijk onderzoek op elkaar te oefenen, is het ook hier niet wenselijk om informatie aan derden mee te delen.