Actief voor een goed doel
Plaats een reactieHoewel de goedbetaalde bijbanen voor geneeskundestudenten voor het oprapen liggen, kiezen zij er ook vaak voor zich in te zetten voor een maatschappelijk doel, veelal onbetaald. Nuttig en leuk. Maar ook tijdrovend.
Vrijwilligerswerk voor een goed doel. Dat is nuttig voor je cv, vertellen vier geneeskundestudenten, want het kan nooit kwaad om te laten zien dat je buiten het curriculum om actief bent geweest. Maar cv-building is niet het belangrijkste. Liever willen ze iets bijdragen aan de maatschappij, iets leren waar ze in de toekomst als arts iets aan hebben of gewoon iets leuks doen naast hun studie. Misschien toevallig, maar wel opvallend: drie van de vier studenten liepen in meer of mindere mate studievertraging op door hun extra activiteiten.
Mohamad Baghdadi (vijfdejaars, VU, 30 jaar) richtte in 2017 samen met andere vluchteling-studenten de organisatie Edu4u op. Edu4u biedt nieuwkomers die willen gaan studeren weekendcursussen en examentrainingen aan in de bètavakken en Nederlands en Engels.
‘In 2013 ben ik vanuit Syrië naar Nederland gevlucht. Op dat moment was ik vierdejaarsstudent geneeskunde en ik dacht mijn studie hier gewoon voort te kunnen zetten. Maar dat bleek helemaal niet zo makkelijk. Ik heb toen ontdekt dat ook veel andere vluchtelingen tegen obstakels aan lopen. Het duurt soms jaren voor ze kunnen studeren, terwijl ze dat snel zouden willen. Zo moet je eerst wachten op een verblijfsvergunning en woonruimte, je moet de Nederlandse taal leren en voldoen aan de toelatingseisen van de gewenste studie. Ingewikkeld is dat de daarvoor bedoelde schakelklassen vaak duur zijn, doordeweeks plaatsvinden en tegelijkertijd met taallessen. Ik heb het destijds gecombineerd, maar dat was heel lastig.
Met Edu4u bieden we de examentrainingen zelf tegen veel lagere kosten. Ook omdat we doordeweeks zelf in de collegebanken zitten richten wij ons op het weekend. We begonnen eind 2017 met een groep van twaalf cursisten, inmiddels hebben we er per kwartaal ongeveer vierhonderd uit heel Nederland. Ik had nooit gedacht dat het zó groot zou worden. Het was niet meer te combineren met mijn coschappen, dus heb ik een tussenjaar genomen. Daarom heb ik er nu een inkomen uit. Nu ik weer coschappen loop, laat ik de dagelijkse leiding over aan medewerkers.
Ik leer op mijn werk veel wat te pas komt bij Edu4u, bijvoorbeeld op het gebied van communicatie. Ik denk dat het voor geneeskundestudenten belangrijk is dat ze zich maatschappelijk inzetten. En dat het je kansen op een opleidingsplek kan vergroten. Ik zet mijn ervaring zeker op mijn cv, al weet ik niet of het bij sollicitaties echt indruk zal maken. Dat is in ieder geval niet mijn motivatie. Ik ben dit gaan doen uit gedrevenheid om iets te kunnen betekenen voor mensen.’
Meer info: edu4u.nl
‘Ik denk dat het je kansen op een opleidingsplek kan vergroten’
Myrthe van Gastel (derdejaars, Leiden, 22 jaar) fietst aankomende zomer met een groep Leidse studenten naar Lissabon. Met deze door stichting Heart to Handle georganiseerde sponsortocht zamelen ze geld in voor onderzoek naar hart- en vaatziekten. Sinds 2014 leveren deze sponsortochten jaarlijks een bedrag tussen de 23 en 47,5 duizend euro op.
‘Ik doe er vooral aan mee omdat ik het leuk vind en ik van een sportieve uitdaging houd. Het idee is dat een groep “luie”, ongetrainde studenten omgeturnd wordt tot fitte fietsers die de tocht van ongeveer 2800 kilometer in drie weken naar Lissabon aankunnen. Een andere groep van acht studenten uit Groningen fietst naar Boedapest. We hebben een pittig trainingsschema. Ik fiets elke dag en in het weekend doen we samen een tocht van minimaal drie uur. Het is heel gezellig om zoveel met elkaar op te trekken.
Ik vind het niet alleen leuk, maar ook betekenisvol. Het verhaal van de initiatiefnemers van Heart to Handle sprak me aan. In 2014 organiseerde een psychologiestudente uit Groningen de eerste sponsortocht naar Barcelona, nadat haar vader plotseling overleed aan een hartstilstand. Twee jaar later ondernam haar zus een tocht naar Rome en sindsdien doet telkens een andere groep in een andere studentenstad mee.
Dit jaar steunen we onderzoek in het Amsterdam UMC, locatie AMC, naar de opsporing van mensen met een erfelijke verhoogde kans op hartfalen door een genetische variatie in de hartspier.
Ik denk dat het studenten cv-technisch zeker helpt om maatschappelijk actief te zijn. Het is goed om te laten zien dat je naast je studie dingen hebt gedaan. Het kost mij echter óók veel tijd en ik loop studievertraging op, terwijl er juist een flinke druk op geneeskundestudenten bestaat om de studie zo snel mogelijk af te ronden.’
Meer info: hearttohandle.nl
Jeanne Arnold (vierdejaars, Rotterdam, 21 jaar) richtte samen met twee studiegenoten Geneeskundestudenten In De Samenleving op, een bureau dat geneeskundestudenten koppelt aan allerlei maatschappelijke projecten in Rotterdam. Zelf doet ze ook vaak mee met projecten.
‘Tijdens mijn bachelor deed ik het Querido Honours College van de Erasmus MC, waar deelname aan maatschappelijke projecten deel van uitmaakt. Vanuit de gedachte dat het voor iedere geneeskundestudent een verrijking zou zijn met maatschappelijke projecten mee te doen, zijn we twee jaar geleden gestart met GIDS. We stoppen er veel tijd in – ik heb zelfs een tussenjaar genomen – om het goed op te zetten, zodat het na ons geen stille dood sterft.
We koppelen studenten aan projecten zoals gezondheidscursussen voor laaggeletterden of coronavoorlichting aan kinderen en jongeren in achterstandswijken. Ik vind deze projecten belangrijk voor geneeskundestudenten, zodat ze uit hun eigen bubbel stappen. Het gaat om kennismaken en begrijpen van mensen met een andere leefwereld. Als arts krijg je te maken met mensen uit allerlei groepen. Daarnaast is het goed om te ervaren hoe factoren zoals laaggeletterdheid of armoede van invloed zijn op de gezondheid.
Ik doe zelf ook geregeld mee aan de projecten. Ik vind het leuk om te doen, maar het past ook bij de mensendokter die ik wil worden. Ik denk dat het in het algemeen belangrijk is dat geneeskundestudenten maatschappelijk actief zijn naast hun studie, maar wel op voorwaarde dat ze iets wezenlijks leren over waar ze mee bezig zijn. Studenten hebben het al druk zat. Ik ben er bijvoorbeeld geen voorstander van dat geneeskundestudenten onbetaald coronatesten afnemen. Daar leer je één verrichting mee, maar verder is het toch een soort lopendebandwerk.’
Meer info: GIDS/gidsbureau.nl
‘Het is belangrijk om uit je eigen bubbel te stappen’
Nedim Tabakovic (vijfdejaars, Maastricht, 23 jaar) geeft al vier jaar reanimatiecursussen aan middelbare scholieren en geneeskundestudenten als instructeur bij Taskforce QRS, dat in alle geneeskundesteden actief is. Inmiddels is hij na een bestuursfunctie in Maastricht, voorzitter van het landelijk bestuur.
‘Als scholier en als eerstejaarsstudent kreeg ik reanimatietraining van instructeurs van Taskforce QRS. Ik vond het heel gaaf en het klikte goed. Ook besefte ik dat geneeskunde een best competitief wereldje is en dat je er iets naast móét doen om op te vallen. Bovendien was het een kans om mezelf te ontwikkelen in het lesgeven en presenteren. Ik vind het heel leuk om voor de klas te staan en ik word niet meer zenuwachtig van een presentatie – of die nou voor tien of honderd man is. Het past bovendien perfect in mijn straatje om me bezig te houden met reanimeren, omdat ik iets in de acute zorg wil doen.
Ik heb inmiddels verschillende reanimaties meegemaakt. Als coassistent had ik een observerende rol, maar ik ben ook lid van het burgerhulpnetwerk HartslagNu. Je krijgt daarbij een oproep als iemand in de buurt 112 heeft gebeld vanwege een hartstilstand. Drie keer was ik als eerste ter plekke en kon ik in actie komen.
Het is ook de “heldenrol” die me aantrekt. Ik zou liegen als ik zei dat dat niet meespeelt. Hét verschil kunnen maken op zo’n cruciaal moment in iemands leven; dat is een heel speciaal soort helpen. Stel je voor dat je tegen iemands partner of kinderen kunt zeggen: “Het is gelukt.” Dat zijn de momenten waarvoor je het doet.
Omdat ik nu bezig ben met mijn coschappen geef ik nog maar eens in de twee weken les. Als voorzitter van het landelijk bestuur, heb ik minder regelwerk dan daarvoor, dus ben ik minder tijd kwijt. Tot nu toe heeft Taskforce QRS me geen studievertraging opgeleverd.’
Meer info: Qualitative Resuscitation by Students/taskforceqrs.nl
-
Simone Paauw
Simone Paauw deed de deeltijdopleiding journalistiek in Tilburg en werkt sinds 2008 als journalist bij Medisch Contact. Ze interviewt het liefst de ‘gewone arts’ met een bijzonder verhaal, bijvoorbeeld voor de rubriek Het Portret. (Gezondheids)recht en medisch tuchtrecht hebben haar bijzondere interesse. Ze heeft aandacht voor diversiteit en inclusie in de breedte, discriminatie en grensoverschrijdend gedrag (op de werkvloer) en de positie van vluchtelingen en vluchteling-artsen. Daarnaast schrijft ze over tal van andere onderwerpen.
- Er zijn nog geen reacties
