Robin zit in het derde jaar van haar bachelor geneeskunde. Naast geneeskundestudent is zij ook patiënt. Hierdoor ziet zij de gezondheidszorg van twee kanten.
‘Corona? Dat ken ik wel, is dat niet een virus? Maar waarom is dat op tv?’ Twee vragende ogen – die meer virussen in het lab hebben gezien dan mijn leerboek kan opnoemen, maar nu slechts zicht hebben op de muren van het verzorgingshuis – kijken me aan.
Daar zat ze. Een jonge vrouw, zo’n tien jaar ouder dan ik, ogenschijnlijk gezond. Als stagiair mocht ik beginnen met het consult. Ik vroeg hoe het met haar ging. Een halfjaar geleden was zij namelijk gediagnosticeerd met dezelfde aandoening als ik heb.
In de jaren die ik nu rondhuppel in ziekenhuizen heb ik er al heel wat voorbij zien komen. Op basis van een jarenlange, diepgaande analyse vanaf de andere kant van de tafel (ik zou er bijna een PhD over kunnen doen) presenteer ik vol trots de verschillende soorten coassistenten!
Wat Sint je wel kan schenken, is een mental breakdown of twee, en een vastlopend epd. Wat nietszeggende feedback hier en daar, ligt voor jou in je schoen klaar.
Aan de goede zorgverlener die het opleiden van een nieuwe generatie zorgverleners met plezier en passie doet, de huisarts die snapt dat je stage loopt om dingen te leren, niet omdat je alles al weet.
