Nicole (24) is zesdejaars geneeskundestudent.
Ze reisde door Afrika en Zuid-Oost Azië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Amerika, en schrijft kritisch over het reilen en zeilen van Nederlandse ziekenhuizen en ziekenhuizen in het buitenland. Haar hart ligt in Afrika en ze is aan het onderzoeken of haar toekomst in de tropengeneeskunde ligt.
Ik zit op het terras aan het water te genieten van de laatste stralen zon. De muggen zoemen om mijn oren en ik denk terug aan Malawi waar zij continu aanwezig waren. Niet alleen als vervelend zoemende beesten, maar als sluipende massamoordenaars...
Stel je niet te veel voor van de ic, het zijn slechts matrasjes op een soort aanrecht met mogelijkheid tot zuurstof geven. Stel je vooral wel veel voor van de mate van ziek zijn van deze kinderen, ze liggen hier als dooie musjes.
Ik had het al wel een beetje verwacht. Ik zit midden in het regenseizoen van Malawi en dat is de perfecte tijd voor cholera om zich te verspreiden. Als het water overal en nergens stroomt, verspreidt deze bacterie zich in hoog tempo.
'Het komt wel goed' is een gedachte die je als Nederlands coassistent in het ziekenhuis hebt. Er lopen allemaal wonderdokters en superverpleegkundigen rond, dus die bleke, klamme, benauwde baby, die redt het wel. In Malawi is dat heel anders...
Ik ben in Malawi beland. In een klein ziekenhuis met 140 bedden ga ik de komende acht weken onder primitieve omstandigheden en met weinig mogelijkheden heel veel leren.
