David Brouwer

Een ervaring in het buitenland is ontzettend leerzaam zeggen ze. Ik ben dus in de Eurostar naar Londen gestapt. En inderdaad, na een tijdje begin je toch subtiele cultuurverschillen op te merken. Bijvoorbeeld: waarom heeft niemand een witte jas aan?

Dokters zijn ook mensen. Maar op vakantie word je als (bijna-)arts al gauw omgesmolten tot multitool (voor de stadsmensen: tot een soort zakmes met heel veel functies). Alle gezondheidsgerelateerde vragen worden op je afgevuurd.

Een goede vriendin van mij is dierenarts. Dokter dus, met alles erop en eraan: operaties, medicijnen, en onnodig Latijns taalgebruik – maar dan voor dieren. Ze is een goede, gepassioneerde arts. Toch lijdt ze aan een dierenartscomplex.

‘Je zult met je klachten moeten leren leven’, krijgt Clay te horen. En Clay is niet de enige. Patiënten met aanhoudende lichamelijke klachten horen dat vaker: accepteer dat het blijft. Maar is het daadwerkelijk de patiënt die de klachten moet accepteren?

Ik stap de trein in. Een bomvolle sprinter. ‘Je kunt hier zitten’, gebaart een man halverwege de coupé. Er is nog plek bij het raam – hij schuift niet op, maar laat mij erlangs. ‘Mooie bril’, valt hij met de deur in huis, ‘waar heb je die gekocht?’