
In een ander leven
De tl-buis flikkert zwak licht in het kale kamertje. Middenin staat een bed. De kamer wordt gevuld door een gezelschap dat bestaat uit vier vrouwen. Eén van de vrouwen ligt in het bed. Op de grond heeft ze een emmer, een mes en veel handdoeken neergelegd. Ze bijt in een doek. ‘Begin maar, zorg dat je opschiet.’ Ik pak het mes. De oudste vrouw doet het licht uit en houdt de wacht. Ik zet de incisie, zoals ik dat ooit op snijzaal ook deed. In de roes aan concentratie merk ik niet hoeveel bebloede handdoeken er doorheen gaan. Ik werk zo snel als ik kan en krijg het voor elkaar: de massa is uit haar rug verwijderd. Schoon snijvlak.