Van coassistent tot arts-assistent; Avin deelt al lange tijd haar ervaringen tijdens haar opleiding tot arts. Avin is inmiddels afgestudeerd en is anios Interne Geneeskunde in Meander Medisch Centrum in Amersfoort. Haar ervaringen als beginnend arts zullen verder te volgen zijn op Medisch Contact.
Mijn familieleden in Irak hebben corona. Mensen gaan daar niet naar het ziekenhuis. Ze hebben weinig vertrouwen in de zorg. Ze bellen met familie of bekenden in het buitenland, westerse landen, en vragen naar de medicamenteuze behandeling aldaar. Welke medicijnen? Welke doseringen? Hoeveel dagen te gebruiken? Dat kopen ze dan zelf in Irak.
Er veranderen veel dingen als je opeens arts-assistent bent. Ten eerste ben JIJ nu de dokter. Je krijgt meer verantwoordelijkheid, je moet meer beslissingen zelfstandig nemen, er wordt meer van je verwacht: zowel qua kennis als organisatorisch.
Codes zijn niet statisch; ze kunnen, afhankelijk van je ziekte, opeens veranderen. Dit altijd in een goed en duidelijk gesprek natuurlijk. Mijn patiënt werd opgenomen wegens een progressie van maligniteit. Code B. Gedurende de week veranderden veel zaken voor hem, waardoor we in samenspraak met familie en patiënt een code D afspraken. Code D betekent niet code dood.
Een kolonne van zeker tien coassistenten volgt de gepensioneerde dokter B., van oudsher een internist-intensivist, door de gangen van het ziekenhuis van afdeling naar afdeling. We lopen binnen bij een patiënt, een oudere vrouw. ‘Mevrouw, we praten niet over diagnoses maar over klachten. Wat was de klacht waarmee u als eerste bij de dokter kwam?’
Casus 1: Na de grote visite bel ik de uroloog die patiënte ook had gezien. Een ingewikkelde casus, nog pro diagnosi, want ze blijkt een dubbeltumor te hebben waarvan eentje dus een proces in de blaas. De PA-uitslag hiervan laat een urotheelcelcarcinoom zien, en betreffende uroloog heeft het biopt afgenomen.
