Wie is nou wie?

Vandaag is een spannende dag: ik begin aan mijn drie maanden durende senior coschap. Bij andere universiteiten wordt het senior coschap ook wel de semiartsenstage (SAS) genoemd. Het is een van de allerlaatste coschappen voordat je klaar bent met de studie. In principe dien je hier op arts-assistentniveau te functioneren, maar uiteraard met meer supervisie.

Ik doe een senior coschap psychiatrie bij een ggz-kliniek op de afdeling Volwassenen. Ik heb er ontzettend veel zin in, maar ben ook een beetje zenuwachtig. Wat zullen ze van mij verwachten? Moet ik nu opeens veel meer weten dan tijdens voorgaande coschappen? ​

Ik loop de kliniek binnen en loop richting de afdeling Volwassenen. Een verpleegkundige opent de deur. ‘Hoi! Ik ben de nieuwe senior co!’ Ze stelt zich voor en brengt me naar de kamer van de arts-assistent. 

‘Maak je geen zorgen, de eerste dagen mag je lekker meekijken hoor en het is hier erg leuk!’ Wat een held is deze arts-assistent. Dit had ik even nodig!

Samen lopen we een rondje over de verschillende groepen van de afdeling. Ik probeer de deur te openen, maar ik merk al snel dat hier een sleutel voor nodig is. ‘Eh ja, dit is dus de gesloten afdeling’, zegt de arts-assistent lachend. O ja, niet iedereen zit hier uit vrije wil natuurlijk, lekker voor schut weer!

De arts-assistent wordt door een verpleegkundige aangesproken om even iets te regelen. Ik sta alleen op de gang en verderop staat een aantal mensen, ze lijken ergens op te wachten. Ik besluit me voor te stellen aan ze. ‘Goedemorgen, ik ben de nieuwe senior co!’ Ze geven me allemaal een hand, maar kijken me wel wat vreemd aan. Een van hen begint te lachen. Shit, heb ik mijn gulp nog open? Zit er nog tandpasta op mijn mond of zo? 

De arts-assistent loopt me weer tegemoet. ‘Ik heb me vast voorgesteld aan een aantal collega’s.’

‘O, zijn die er al dan? We zijn best vroeg nog.’

Opeens vallen de puzzelstukjes in elkaar en krijg ik een hoofd als een tomaat.

‘Dat zijn niet onze collega’s hè?’

De arts-assistent komt niet meer bij van het lachen.

Nou ja, heb ik toch een aantal mensen kunnen vermaken deze ochtend.