Wat wil jij later worden?

‘En wat wil jij later worden?’ Ik noem het de million dollar question, de stilte breker, de kijk-ik-toon-interesse-in-je-vraag. Een vraag die op het eerste gezicht zo simpel lijkt, maar voor de coassistent stiekem enorm irritant is. Daar gaan we weer. ‘Eh, geen idee eigenlijk, ik vind alles leuk,’ probeer ik maar. Als je al vrij zeker bent van je vervolgopleiding kan de vraag kort en krachtig worden beantwoord. Alhoewel: moet je de internist nu wel vertellen dat je chirurg wilt worden?

Vraag mij te kiezen van een menukaart in een restaurant of laat mij ‘even’ een paar schoenen online bestellen en ik schiet volledig in de stress. Laat staan een beslissing met betrekking tot de rest van mijn carrière. Ik denk dat ik met name geremd wordt door de gedachte dat de keuze voor het ene logischerwijs betekent, het einde van het andere. Geneeskunde in zijn totaliteit bedrijven is nu eenmaal onmogelijk. Een existentiële crisis is zodoende geboren. Ja, ja als een rasechte millennial smijt ik even deze term onder je neus. Afijn, misschien een tikkeltje overdreven, laten we het houden op keuzestress.

Het laatste clustercoschap klopt inmiddels al hard op de deur en dat zesde jaar staat te popelen om die te openen. Achter die deur schuilt een wereld vol mogelijkheden. Van een keuzestage in Gambia tot aan een wetenschappelijke stage in Boston. Oei, misschien té veel opties? In de wandelgangen wordt de keuzestress nog eens een tandje erger door horrorverhalen over ellelange wachtlijsten voor semiartsstages. Als ik die verhalen mag geloven, had ik dat vier jaar geleden al geregeld moeten hebben.

Gaandeweg de masterfase heb ik geleerd dat je vooral iets moet kiezen wat volledig bij jou past. Kies voor wat je prikkelt om de rest van je leven over te blijven leren. Hoe je als coassistent een coschap ervaart, hangt van enorm veel factoren af. Door het wegfilteren van de mensen met wie, en de plek waar je het coschap hebt gelopen, krijg je een veel beter beeld van het specialisme. Dát is uiteindelijk wat telt!

Dit is een ode aan alle coassistenten (in spe) die herkenbare gedachtes en gevoelens krijgen bij deze o-zo veel gestelde vraag. Zelfs ik, de meest besluiteloze figuur op deze aardbodem, krijg een korrelig beeld van mijn vervolgopleiding. Laat nou tijdens het allerlaatste coschap in het ziekenhuis voor mij alles op zijn plaats vallen. Geloof me, dat eureka-moment zal ook jij meemaken. Aan het einde van de achtbaan der coschappen, wanneer je alle ervaringen en belevingen hebt laten landen, dan is die vraag opeens zó gemakkelijk te beantwoorden!