Blogs
Blog

Wat staat er op je verlanglijstje?

Plaats een reactie

Studententijd. Vrij, bier, slap lullen. Nee, studententijd: avondklok, thee, Pickwick-vragen.

‘Wat staat er op je verlanglijstje?’

Livemuziek. Een optreden, concert of festival. Dat voorprogramma, zelfs dat net-niet-passende voorprogramma en de moeie benen van daar al lang staan.
En dan dat aftellen of: ‘Omg nog drie minuten en dan begint het!!!’ De bass op mijn hart, de trilling door mijn lijf, de traan over mijn wang. Het besef: shit ik heb geen oordoppen meegenomen. En dan heel hard meezingen, schreeuwen met spuug over andere mensen en alleen je eigen stem op het filmpje achteraf.

Nieuwe mensen ontmoeten. Zo van: o, uh oeps, ja sorry, ik moet er echt even langs. O, nou ja, wil je toevallig ook een biertje? Slokken, grappen en hele levensverhalen van de onbekende voor je. Op de foto, even nummers uitwisselen, wij kunnen wel vrienden worden! Volgend jaar, dezelfde plek, dezelfde tijd!

Napraten. Over die festivals, nieuwe vrienden, en de studie. In de gang, na een tentamen, stil jongens!, hoe ging het bij jou? Ook aan je eigen schouder gevoeld bij die ene vraag? Na colleges in de zon, op het grasveld, omringd door witte jassen; was die docent nou psycholoog, podoloog, patholoog of proctoloog?! Wel inspirerende vent hoor, jaaa dat sowieso!

In het ziekenhuis verdwalen. Van de ene afdeling naar de andere rennen, en ondertussen: zie ik mezelf hier later werken? Dan verloren in de ondergrondse gangen en AAA is dat nou een lijk in dat bed?? Fiew, een oefenpop. Na de werkgroep samen eten in het restaurant daar, een pingeltje op de openbare piano en verraste, blije, kale voorbijgangers.

Patiënten echt ontmoeten. Eerst de ongemakkelijkheid, en waar zitten jullie in jullie studie? Ja, eigenlijk pas net in ons derde jaar. Heel verhaal, de ziekte, het leven, de liefde, de ziekte, het werk, de kinderen, de ziekte, nee echt nu, de toekomst, de ziekte, de dood?, de dood. In mijn hart de inspiratie van acceptatie.

En altijd de tip: wees een mens, even meelopen, naast elkaar, samen erdoorheen.

lees meer van lieve
  • Lieve de Graaf

    In haar witte jas is Lieve vooral medemens. Ze is gevoelig en aandachtig in het contact met haar dierbaren, docenten en patiënten. Sinds het eerste jaar van haar studie geneeskunde schrijft ze over wat haar opvalt in dat contact en zet ze vraagtekens achter de normale ´ziekenhuisgang´ van zaken. Want daar is nog genoeg te doen aan een menswaardige benadering!  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.