To-dolijstje
Plaats een reactieWaar is het? Ik ben het toch niet kwijt? Met mijn hand grabbel ik in de linkerzak van mijn witte jas, maar ik vind alleen het notitieblok dat ik sinds het begin van mijn coschappen bij me heb met aantekeningen over ecg’s, de differentiaaldiagnose van een hyponatriëmie en het stappenplan om een X-thorax te beoordelen. Voor de zekerheid tast ik ook nog mijn rechterzak af. Ik voel mijn stethoscoop en reflexhamer, maar geen briefje. Waar is het?!
Ik heb genoeg Flikken Maastricht gekeken om te bedenken dat ik simpelweg mijn stappen moet nalopen. Ik groet de patiënt die ik zojuist nog gedag had gezegd, inspecteer de COW die ik gebruikt had, loop mijn route op de gang nog eens na, maar vind niks. Dan kijk ik toch nog maar op de artsenkamer, hoewel ik zeker wist dat ik het had meegenomen.
Uiteraard, daar ligt het: mijn lijstje voor de zaal. Mijn overzicht met alle patiënten van de afdeling, to-do’s, vragen voor de supervisor, de specialismes die ik in consult moet vragen, de nummers van de verpleegkundigen. Zonder dit overzicht zou ik dwalen als John Travolta in die scène van Pulp Fiction, maar ik heb hem nog!
Ik klap het lijstje open. Eindeloze streepjes, grillig gekras, woorden geschreven in een priegelig handschrift dat alleen door mijzelf gelezen kan worden en soms door niemand als ik te gehaast werk op de afdeling. Wanneer ik mijn ogen een beetje dichtknijp heeft het iets weg van een Pollock-schilderij. Mijn docent beeldende vorming, die me ooit een vijf gaf voor een abstract kunstwerk, zou versteld staan. Ik kijk naar enkele steekwoorden die ik heb doorgekrast: dwaalband, traplift, cognitieve screeningsplek. Het moge duidelijk zijn dat de eigenaar van dit briefje werkzaam is op de afdeling geriatrie.
Later op de dag zit ik achter mijn bureau op de artsenkamer. Ik leg het lijstje open op tafel en loop alle to-do’s na. Ik denk aan de arts-assistent bij mijn allereerste coschap die dit ook altijd zo deed op het einde van de dag. Tevreden streep ik alle punten door en ontdek ik dat ik klaar ben voor de dag. Mijn lijstje werp ik met een boog in de blauwe papierbak. Morgen is er weer een nieuw lijstje, en een nieuw kunstwerk.
Ook van Pieter Huisman- Er zijn nog geen reacties