Blogs
Blog

Taalbarrière

Plaats een reactie

Bij ons op de faculteit is het mogelijk om een coschap te lopen in de tropen. Een vereiste hiervoor is om de maanden van tevoren deel te nemen aan taallessen. Dat kost natuurlijk wat tijd en energie, maar ik denk dat dit zonder twijfel de moeite waard is. Ik liep afgelopen zomer namelijk een juniorcoschap in Oeganda. Hoewel de meeste mensen hier ook Engels spraken, was het Luganda de voertaal. Ik heb enorm genoten van het coschap, maar ik had er nóg meer uit kunnen halen wanneer ik de plaatselijke taal ook onder de knie had gehad. Logisch, het artsenberoep bestaat voornamelijk uit communiceren.

Ik keek dan ook uit naar mijn coschappen in Nederland, omdat ik wist dat ik wegens de afwezigheid van een taalbarrière hier nog veel meer zou kunnen leren. Momenteel ben ik bijna klaar met mijn eerste coschap in Nederland, en die afwezigheid van een taalbarrière is toch iets wat ik lichtelijk heb onderschat. Ik liep namelijk coschappen in de achterhoek en niet zelden kom je hier wat boersere patiënten tegen. Ik bedoel dit niet verkeerd: het zijn heerlijk nuchtere mensen en de sfeer die dit met zich meebrengt is fantastisch. Maar het verstaan van een dialect lukt me helaas niet.

Zo lag er een patiënt op de afdeling bij wie ik de gehele week praktisch voor de sier mee ben geweest naar de visite. Ik heb letterlijk geen woord verstaan van wat deze beste heer te vertellen had. Gelukkig was mijn begeleider een groot fan van parafraseren: zo kreeg ik toch nog iets mee van de consulten. Wanneer meneer mij aansprak, lachte ik lief terug. Soms bleef het dan iets te lang stil en kwam ik erachter dat hij mij een vraag had gesteld. Dan knikte ik fanatiek – wederom met een lieve lach – en kwam het altijd wel weer goed. Het was hilarisch. Maar, ook een beetje jammer. Het is toch fijn als je de patiënten kunt verstaan.

Nu routeren wij hier na een aantal weken alweer door naar een ander ziekenhuis, maar dit is niet overal het geval. Ik heb bijvoorbeeld van studenten uit het hoge noorden van ons land vernomen dat sommigen een jaar lang coschappen moeten lopen in Friesland. Hopelijk neemt de universiteit daar een voorbeeld aan de vereiste taalles voor het tropencoschap. Begrijp me niet verkeerd, maanden lessen volgen om vloeiend Friese te leren lijkt me onnodig. Mar, it kinne in bytsje kommunisearje mei jo pasjint liket gjin oerstallige lúkse. (In andere woorden: een beetje met je patiënt kunnen communiceren lijkt me geen overbodige luxe.)

lees ook
  • Madelon

    Madelon (22) maakt als beginnende coassistent de meest bijzondere, heftige en prachtige momenten mee binnen de ziekenhuismuren. In haar blogs nemen haar creatieve gedachten hierover soms de vrije loop. Zo combineert ze haar liefde voor het medische vak met haar passie voor schrijven.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.