Blogs
Birgit Hoekstra
Birgit Hoekstra
2 minuten leestijd
Blog

‘She looks stable’

Op z’n Malawiaans - part 3

Plaats een reactie

Op de verloskunde in dit land gaat het er heel anders aan toe dan in Nederland. Dat had ik wel verwacht, maar toch valt het me tegen hóe anders het gaat. Ik kan het ook niet mooier maken dan het is: vrouwen bevallen op een bed dat lijkt op een brancard. Ze nemen hun eigen vuilniszak mee, die ze als een soort zeiltje moeten gebruiken om op te liggen. Er wordt gecheckt of ze in partu zijn. Als ze dat niet blijken te zijn, moeten ze hun zeiltje weer meenemen en is er ruimte voor een nieuwe patiënt.

Bevallingen gebeuren er aan de lopende band. In de tijd dat ik er ben is er zelfs een vrouw die op de grond bevalt, omdat alle bedden bezet zijn. Pijnmedicatie is niet aanwezig en van een optie tot ruggenprik is al helemaal geen sprake. Toch lijkt de gang van zaken voor de Malawiaanse zorgverleners te werken, zij weten immers niet beter.

Op de hele afdeling blijkt maar één bloeddrukmeter te zijn. Deze pikken we steeds na elkaar in en er lijkt bijna een soort rij voor dit magische apparaat te zijn. Waar ik vanuit Nederland zo gewend ben om constant beschikking te hebben over vitale gegevens van een patiënt, mis ik hier die controle. Tegelijkertijd leer ik hier veel beter daadwerkelijk naar de patiënt te kijken, in plaats van naar de getallen op de monitor die bij de patiënt horen. Die klinische blik verder ontwikkelen is ook veel waard.

We behandelen een patiënte met een placentarest. Met veel geweld en wederom zonder pijnstilling probeert de clinical officer – een soort arts, maar niet officieel – van de gynaecologie dit overgebleven stuk placenta uit de baarmoeder te krijgen. Ze blijft enorm bloeden. Er wordt niet gemeten hoeveel bloed ze verliest, maar het is flink. Met grote ogen staan een andere coassistent en ik te kijken naar wat er zich voor onze ogen afspeelt. We vragen aan de clinical officer of we haar vitale functies niet even heel gauw moeten bepalen. ‘No, she looks stable’, is het antwoord dat we krijgen.

Gelukkig houdt het bloeden op een gegeven moment op, en ja, ze zag er op het oog stabiel uit. En dat bleef ze ook. Toch houd ik er een dubbel gevoel aan over. Enerzijds is het goed om daadwerkelijk naar je patiënt te kijken. En om dan vanuit wat je ziet te bepalen hoe je patiënt erbij ligt. In Malawi móéten ze vaak wel, omdat er zo’n beperking is wat betreft medische middelen. Anderzijds is dit het type patiënt van wie je de vitale gegevens op zo’n moment wél wil hebben: de patiënten die rustig buiten zitten te wachten voor een routinecheck kunnen wat mij betreft wel even wat langer wachten.

Meer van Birgit Hoekstra

coschappen buitenland Malawi
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.