Blogs
Blog

Promotiedrang

Plaats een reactie

Ik wil het maar even gezegd hebben: promoveren om het promoveren vind ik onzin. Het moet leuk zijn. Je moet het met passie doen. Onderzoek is belangrijk; het brengt ons vooruit. Maar niet iedereen hoeft het leuk te vinden. De huidige trend binnen de geneeskunde, waarbij iedereen voor bepaalde specialisaties gepromoveerd moet zijn, baart mij zorgen. En ook een nieuwsflash aan opleiders: een groot deel van de geneeskundestudenten die promoveren, doet dat puur en alleen om in opleiding te komen. Zonde toch?

getty
getty

Steeds vaker hoor ik om me heen jammerkreten van medestudenten als ze erachter komen dat hun specialisatiekeus ontzettend populair is. ‘Ja, daar kom je dus echt niet binnen als je niet bent gepromoveerd’, zeggen ze dan met een ernstig gezicht. Neurologie, mdl, gynaecologie, chirurgie. Ook ik heb mij zorgen gemaakt. Wat als ik onderzoek doen helemaal niet leuk vind? En ik me wil specialiseren in een vakgebied waar de opleiders dermate waarde hechten aan promoveren, dat het wel moet? Voor veel mensen is promoveren een noodzakelijk kwaad om te kunnen beginnen aan de vervolgopleiding die ze het liefst doen.

Ik ben dan ook altijd kritisch tegenover promovendi. ‘Maar vind je het écht leuk, of doe je het alleen om in opleiding te komen?’ vraag ik dan als de snotaap die ik ben. Wij zijn academisch opgeleid. Van elke basisarts mag je verwachten dat hij of zij een degelijke basiskennis heeft over de wetenschap, en hoe je wetenschappelijke artikelen kan gebruiken voor de in de praktijk veelvoorkomende problemen. Waarom moet je per se vier jaar van je leven wijden aan onderzoek, voordat je een clinicus mag worden?

Ik weet wat de argumenten voor promoveren zijn. Promoveren laat zien dat je doorzettingsvermogen hebt. Dat je iets hebt gepresteerd. Het vergroot je kennis over een specifiek onderwerp en je draagt bij aan de wetenschap, wat uiteindelijk voor iedereen nuttig is. Maar mensen die onderzoek niet leuk vinden eigenlijk dwingen om onderzoek te doen, draagt niet bij aan het creëren van goede artsen.

Natuurlijk weet ik dat er dingen zijn zoals research grants en kant-en-klare onderzoeken waar gewoon een promovendus voor nodig is. Maar in een ideale wereld zou het er als volgt uitzien. Je gaat in opleiding bij je favoriete specialisatie. Tijdens je opleiding kom je een klinisch probleem tegen. Je wordt nieuwsgierig en gaat op onderzoek uit op PubMed. Na een lang traject ga je binnen dat onderwerp promoveren. Aan de uitkomsten hebben je patiënten heel veel. Patiënten blij. Jij blij. Iedereen waar het om gaat is blij. End of story.

Opleiders, jullie bepalen. Wat voor artsen willen jullie aannemen? Wat voor klimaat en verwachting willen jullie scheppen? Is promoveren echt zo belangrijk?

promoveren
  • Avin

    Van coassistent tot arts-assistent; Avin deelt al lange tijd haar ervaringen tijdens haar opleiding tot arts. Avin is inmiddels afgestudeerd en is anios Interne Geneeskunde in Meander Medisch Centrum in Amersfoort. Haar ervaringen als beginnend arts zullen verder te volgen zijn op Medisch Contact.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.