Poep in de oren

Als bijbaan ben ik actief als doktersassistente bij een huisartsenpraktijk. Een ontzettend leuke en relevante bijbaan, waarin ik het erg naar mijn zin heb. In de ochtend staat, zoals waarschijnlijk bij iedere huisartsenpraktijk, de telefoon roodgloeiend. ‘Huisartsenpraktijk, met Larissa.’ Ik heb een jonge man aan de andere kant van de lijn. ‘Goedemorgen, ik zou graag een afspraak willen maken wegens stekende pijn in mijn darm’, hoor ik hem zeggen.

Ik voer mijn triage uit, en eigenlijk is dat allemaal erg geruststellend. Een normaal ontlastingspatroon, geen bloedverlies. Als ik vraag hoe lang deze klachten al spelen, krijg ik een bijzonder antwoord. ‘Al een aantal weken, maar ik heb er voornamelijk last van als ik op mijn telefoon zit.’

Ik kan zijn antwoord niet helemaal plaatsen, maar ik herinner me ooit eens een onderzoek te hebben gelezen over het risico op klachten zoals aambeien wanneer mensen met hun telefoon op het toilet zitten. Ik maak er daarom uiteindelijk niet zoveel bijzonders van. Hij zal wel met zijn telefoon op het toilet zitten, denk ik nog. Ik stel nog de laatste vragen voor de triage, is er iets waar u zich specifiek zorgen over maakt?

‘Nou, als ik het googel dan kom ik dus uit op een telefoonduim.’

Het valt stil.

Duim. De beste jongen heeft last van stekende pijn in zijn duim. Keurig gaf hij antwoord op alle vragen over zijn ontlasting, en dat zonder dat er ook maar één vraag over zijn duim tussen zat. Vrij beschaamd verontschuldig ik me en leg de verwarring uit. Gelukkig, hij kan erom lachen.

Het belangrijkste: zijn ontlastingspatroon is in orde. En o ja, die telefoonduim komt ook goed. Ik ga zelf maar even mijn oren laten uitspuiten denk ik.