Oefenen op een paar kunstbillen

Gedurende de hele bachelor oefenen we de verschillende onderzoeken die je later als dokter moet kunnen uitvoeren. Deze keer stond het gynaecologisch onderzoek op het programma.

Daar gingen we dan. Met de eendenbek in de aanslag begonnen we aan het onderzoek op een kunststof onderlichaam zonder benen of buik. Alleen het broodnodige werd ons ter beschikking gesteld.

Bij het gynaecologisch onderzoek is het natuurlijk extra belangrijk dat je de patiënt goed uitlegt wat je gaat doen en wat er allemaal gaat gebeuren. En ook dat moet je oefenen. Dus aan ons de instructies: doe vooral of er een echte patiënt voor je ligt. Nog nooit eerder had ik mijn verhaal gedaan tegen een paar kunstbillen. Dat zorgde natuurlijk voor wat hilariteit onder de studenten.

Maar we gingen aan de slag. Na wat moeilijk gedraai en gesleutel lukte het om de eendenbek op de juiste manier open te krijgen. Dit moet overigens niet prettig zijn geweest voor die arme billen. Gelukkig waren deze van plastic en was er geen echt leed aangedaan.

Eenmaal de eendenbek geopend schoot er iets in het midden van het net gecreëerde beeld. Was dat nou de baarmoedermond? Oprechte verbazing klonk door het lokaal. Niemand had verwacht dat dit er zo uit zou zien. Om heel eerlijk te zijn had ik mij ook nooit zo’n voorstelling van dit specifieke lichaamsdeel gemaakt, anders dan van bijvoorbeeld de darmen of longen. Het is zo’n deel van het lichaam waarvan je wel weet dat het bestaat, maar dat je een soort van voor lief neemt.

Voorzichtig trokken we daarna de eendenbek terug, nu maar al te goed snappend dat het niet prettig zou zijn om de baarmoedermond hiertussen te krijgen. 

De les werd afgesloten door een praatje van de docent: de volgende keer dat we dit onderzoek zouden oefenen zou pas in de coschappen zijn. Dan op een echte vagina – die van je docent. Stilte volgde. Zelfs voor geneeskundestudenten, die toch wel wat gewend zijn, voelde dit een beetje vreemd. Maar dat is van later zorg.