Blogs
Blog

Nu! Juist! Wees dankbaar!

Plaats een reactie

Toen ik voor het eerst hoorde over het coronavirus, moest ik meteen aan mijn ene huisgenoot denken. Mijn goede vriend die slechte longen heeft en me zo dierbaar is. Laat hij het niet krijgen, was mijn eerste gedachte.

Een halfjaar geleden had hij me geappt, of ik voor hem wilde koken omdat hij naar het ziekenhuis moest. ‘Natuurlijk, dat doe ik graag. Maar hoe is het met je?’ Net ervoor was hij gestopt met zijn medicatie, die hij zijn leven lang al gebruikte, en nu had hij toch wel pijn. Maar het was niet ernstig, zei hij, en bij het avondeten zag ik alweer de spontane grappenmaker in hem naar boven komen. Fijn!

Maar de week erna was het totaal omgeslagen. Zijn huisarts vermoedde een longembolie, waarvoor hij meteen een X-thorax moest laten maken. Nou vond hij het idee van die diagnose niet zo spannend, maar wat als er iets anders was? Wat als er een andere afwijking werd gevonden? Als er toch een restje kwaadaardig weefsel van vroeger was blijven hangen? Alles was onzeker. En weer kreeg ik een appje of ik voor hem wilde koken, als hij terug zou zijn van de Spoedeisende Hulp. Wat? Vriend, laat me bij je zijn!

Ik ging meteen naar de SEH, die overigens slechts 100 meter van onze faculteit is 😉. Maar toch, vanuit mijn zorgen om hem, zat ik daar. Alles was onzeker; hij vond het fijn dat ik er was. Meteen was ook de arts daar. Ik dacht: ga ik nu bij dit moment zijn? Dit moment waar je het dan nog maanden over hebt? Zo van en toen vertelde de arts het zwarte nieuws?

Pfffiew. Het was niet zo. Ze had eigenlijk niks gevonden op de foto’s en in zijn bloed. Ze kon zijn klachten niet verklaren, maar ze adviseerde hem wel kennis te maken met een longarts in dit ziekenhuis. Dan zou hij hier op halfjaarlijkse controle kunnen komen, zodat ze hem beter in de gaten konden houden. Wauw, dacht ik, dat is geweldig! Dan kan hij voortaan beter geholpen worden! Maar hij hapte niet. Hij zei dat hij erover na zou denken en later het ziekenhuis wel zou bellen. Oh, oké, het is ook allemaal veel geweest vandaag, dacht ik, dan komt dat later wel.

Thuis kwam ik terug op wat de arts gezegd had. Ik vond het een ontzettend goed aanbod! Dat moet je doen! ‘Nee, Lieve, dat ga ik niet doen. Want nu, zonder medicijnen en zonder vaste doktersafspraken, voel ik me voor het eerst gezond! Weet je hoe fantastisch het is om eindelijk gezond te zijn?’, zei hij met sprankelende ogen!

Dat was nog nooit tot me doorgedrongen. Wat is het ook een geluk! Gezond, vrij en zonder zorgen te zijn! Dat is mijn huisgenoot en iedereen kan daar iets meer bij stilstaan. Laten we daarom nu extra dankbaar zijn, in deze bizarre tijd van het coronavirus, voor als het wél goed gaat. Voor als we gezónd zijn!

meer van Lieve

longgeneeskunde
  • Lieve de Graaf

    In haar witte jas is Lieve vooral medemens. Ze is gevoelig en aandachtig in het contact met haar dierbaren, docenten en patiënten. Sinds het eerste jaar van haar studie geneeskunde schrijft ze over wat haar opvalt in dat contact en zet ze vraagtekens achter de normale ´ziekenhuisgang´ van zaken. Want daar is nog genoeg te doen aan een menswaardige benadering!  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.