Blogs
Blog

Nachtdienst

Plaats een reactie

Het is tien uur ’s avonds en er komt een einde aan een zwoele zomeravond. Ik fiets langs mensen op terrasjes met volle glazen, rode wangen en tevreden blikken.

Zelf ben ik net een paar uur wakker en op weg naar het ziekenhuis. Nachtdienst. Ik denk aan de verschillende scenario’s die ik kan aantreffen als ik over een halfuur het ziekenhuis binnenloop. Mijn eerste blik gaat altijd naar het scherm met lopende CTG’s. Als dit scherm leeg is, betekent dat in ieder geval voor nu: geen barende. Dan zitten mijn collega’s van de avonddienst heel relaxed in de artsenkamer te wachten en kletsen we na een korte overdracht nog een halfuur na over een date van gisteren. Als er op het scherm vier CTG’s lopen, zijn er vier barenden, rent één van mijn collega’s met een verhit gezicht door de gang, bereidt de dienstdoende gynaecoloog zich voor op een vacuümbevalling en moet ik me snel omkleden om op een andere kamer een kind op te vangen.

Het is eigenlijk een gek idee dat ik op dit moment, fietsend langs een bejaard stel met een softijsje, nog geen idee heb wat de nacht mij zal brengen. Zal er tijd zijn om even te eten met de verpleging en naar geanimeerde verhalen over vroeger te luisteren? Kan ik wellicht een nieuwe versie van een artikel voor mijn promotieonderzoek typen?

Of ben ik de hele nacht bezig met een zieke kraamvrouw met koorts die uiteindelijk zo instabiel wordt dat ze naar de ic wordt verplaatst? Word ik gebeld door de verpleging over een vrouw bij wie gisteren haar baarmoeder is verwijderd en nu in shock raakt, waardoor we even later op de ok 1500 ml bloed uit haar buik halen omdat zij een nabloeding heeft? Gaat er een noodbel en rennen we een kamer binnen waar de eerstelijnsverloskundige een schouderdystokie heef? Of start ik om 7.00 uur met persen bij een primi en heb ik een uur later gelukkig een kind en een placenta, dus storm ik met een verhit hoofd de overdrachtsruimte binnen?

Precies, de overdracht. Om stipt 8.00 uur zit iedereen fris en fruitig klaar met een bekertje koffie in een ruimte, om te luisteren naar mijn samenvatting van afgelopen avond en nacht. Ik zit er over het algemeen iets minder fris en fruitig bij. Ik voel me vies, wil mijn tanden poetsen, mijn knotje hangt op half 7 en ik heb honger. Maar eerst mag ik nog een paar kritische vragen van deze en gene beantwoorden, want de overdracht is tenslotte ook een leermoment. Of een moment om te laten merken wie van de aanwezigen het meeste weet, dat is moeilijk te zeggen.

Maar nu is het nog niet zo ver. Ik steek een hand op naar de bewakers als ik door de schuifdeuren het ziekenhuis binnenstap en hoor de ping van een whatsappje. Op mijn telefoon zie ik een foto van vriendinnen en een tafel vol gin-tonics. ‘Succes dokter Roos!’ luidt het bijschrift. Ik grijns. Laat die nacht maar komen, ik ben er klaar voor!

gynaecologie
  • Roos

    Baby’s vangen, spiraaltjes plaatsen, sporadisch een keer op ok bij een spoedkeizersnede en tussendoor artikelen schrijven voor haar promotieonderzoek. In deze blog schrijft Roos over het enerverende bestaan van een anios gynaecologie.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.