Blogs
Lieve de Graaf
Lieve de Graaf
2 minuten leestijd
Blog

Montpellier

Plaats een reactie

Samen met een paar huisgenoten loop ik in mijn zomerjurkje door het warme Montpellier, onze ogen gericht op de Franse balkonnetjes. Een tram met felgekleurde bloemetjes rijdt vlak langs ons en zorgt voor een beetje verkoeling. Plots zien we een meisje aan de overkant van de straat van haar fiets vallen, op de rails. Haar fiets ligt nog iets verder op het spoor en zelf probeert ze voorzichtig op te staan – zonder succes. Ik verstijf. Ik kijk links: een hoop auto's met grommende motoren achter een nog rood stoplicht. Rechts: het spoor waar geruisloos trams overheen zouden kunnen rijden. Ik blijf staan. Voor ik het door heb, rent mijn vriend over de autoweg, over de rails naar haar toe.

Ik blijf nog steeds staan. Ik kijk links, rechts, links: de auto's staan nog steeds stil en er is geen tram te zien. Ondertussen haalt mijn vriend de fiets van het spoor. Nogmaals links, rechts, links: geen beweging. Ik spreid beide armen en maak met beide handen een stopteken. Links en rechts kijkend ren ik over het spoor en help ik het meisje meteen met opstaan. Als we allemaal op de stoep staan, vraag ik of het gaat en wat ze nodig heeft. Ze heeft alleen wat schaafwonden en met onze doppers spoel ik haar knieën, ellebogen en handen af. Ze zegt dat ze vlakbij woont en tijdens een voorzichtige zwaai, roep ik haar toe dat ze de wonden thuis echt nog even moet schoonmaken. Fiew, alles is goed gegaan. 

We praten nog even na met elkaar, terwijl ik me alleen maar voor mijn kop kan slaan dat ik niet eerder naar haar toe was gelopen. De weg was toch leeg? Als er nou wél een tram was aangekomen, had ze daar nog gelegen! 

Wacht, wat? Als er snel een tram aan was gekomen, had ‘ie mij misschien ook wel geschept. Dan had ik natuurlijk ook niet meer kunnen helpen... Misschien was het wel goed dat ik bleef staan: zonder het te weten, voerde ik de allereerste letter van de EHBO-methode uit! De D uit DRS ABCDE staat voor danger, voor uitkijken, voor gevaar. Pas toen ik een soort van zeker was van een veilige situatie, rende ik en kon ik helpen. Jeeeej, kan ik toch één keer trots zijn op mijn verstijfde reactie.

lees meer van lieve
  • Lieve de Graaf

    In haar witte jas is Lieve vooral medemens. Ze is gevoelig en aandachtig in het contact met haar dierbaren, docenten en patiënten. Sinds het eerste jaar van haar studie geneeskunde schrijft ze over wat haar opvalt in dat contact en zet ze vraagtekens achter de normale ´ziekenhuisgang´ van zaken. Want daar is nog genoeg te doen aan een menswaardige benadering!  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.