Blogs
Blog

Mijn eerste patiënt

Plaats een reactie
getty images
getty images

‘Wat moet ik nu doen? Ik kan al deze poliafspraken niet meer verplaatsen…’ De specialist zit voorovergebogen met zijn handen in z’n haar. Ik kijk deze ochtend mee bij zijn controlepoli. Tijdens onze voorbespreking kreeg hij last van hoofdpijn en kon hij (dag)licht niet meer verdragen. Naar eigen zeggen heeft hij dit wel eens vaker na een stressvolle periode, maar ik zie dat hij er nu erg mee worstelt.

Ik haal thee, dim de lichten en ga op zoek naar paracetamol in de cokamer. Ondertussen probeer ik een differentiaaldiagnose op te stellen. Migraine? Ziekte van Ménière? Spanningshoofdpijn?

Als ik terugkom heeft hij zijn ogen stijf dichtgeknepen. Ik neem plaats achter de computer en hij vraagt – met enige moeite – aan mij om de eerste naam op de lijst voor te lezen. Ik lees de naam voor en kijk vervolgens zijn kant op. Hij heeft zijn ogen nog steeds dicht. Ik begin nu zelf ook te twijfelen over wat we moeten doen. ‘Misschien is het beter als we nog even wachten met het binnenroepen van de eerste patiënt’, zeg ik voorzichtig. Een rustige knik en een diepe zucht geven aan dat hij blij is met mijn voorstel.

We wachten een half uurtje en ondertussen belt hij een collega. ‘Sorry, ik ben straks later bij de bespreking want mijn poli loopt uit. Ik heb iets van migraine… Gelukkig heb ik een coassistent bij me die goed voor me zorgt, dus dat gaat ons samen wel lukken.’

Nadat hij de telefoon heeft neergelegd, neemt hij een slok thee en kijkt hij richting het gedimde licht. ‘Zullen we eens kijken of ik al herstellende ben?’, vraagt hij. Ik loop naar de lichtschakelaar en doe de lampen weer aan. Hij knippert een paar keer maar geeft verder geen krimp. Waar hij dan ook last van heeft gehad, het lijkt gelukkig weer over te zijn. Maar zodra hij naar het computerscherm kijkt, slaat hij zijn ogen neer. Ik neem weer plaats achter de computer en lees de reden van controle en probleemlijst van de eerste patiënt voor. ‘Zal ik de patiënt gaan halen?’, vraag ik. ‘Ja, is goed. De échte eerste patiënt van vandaag heb je al goed geholpen, dankjewel.’

Samen zien we alle patiënten. Hij voert het gesprek en ik zit achter de computer om alles te noteren. Na een aantal uur loopt de laatste patiënt de kamer uit. We kijken naar de klok. Driekwartier uitloop. ‘Netjes toch? Gezien de omstandigheden…’ zegt hij vragend. ‘Zeker netjes.’ Tevreden geven we elkaar een hand.  

meer van Evy

coschappen opleiding
  • Evy

    Evy is zesdejaars coassistent en schrijft over de bijzondere en mooie momenten die ze meemaakt in de gezondheidszorg.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.