Blogs
Blog

Medisch noodgeval

Plaats een reactie

Mijn huisgenoot en ik zitten in een boemeltreintje richting Gent. We zijn een uur op weg als de tekst ‘medisch noodgeval’ op de balk verschijnt waarop normaal de haltes aangegeven zijn. Er wordt omgeroepen ‘Er is een medisch noodgeval. Als er een arts aan boord is, wil die zich dan melden bij de conducteur?’

Getty Images
Getty Images

Mijn huisgenoot en ik kijken elkaar aan, we zijn op dat moment respectievelijk derdejaars- en eerstejaarsgeneeskunde. De boodschap wordt herhaald. Ik kijk om me heen, niemand staat op. Er is geen tijd te verliezen, dus wij staan op, waarbij ik expres net iets te hard zeg ‘Ik hoop niet dat iemand die langer in opleiding is dan wij nu blijft zitten omdat wij opstaan.’ Hierna staat nog een man op. ‘Ik ben brandweerman en ik heb een BHV-cursus gehad, ik kan misschien wel helpen.’  ‘Graag’ zeg ik, en we melden ons bij de conducteur.

De conducteur leidt ons naar de coupé met het medische noodgeval. Niemand weet wat er – behalve ‘noodgeval’– aan de hand is, dus hij zegt ‘neem alle tijd die je nodig hebt, ik zet de trein zo lang stil als nodig is.’ Mijn hart klopt in mijn keel, wat zal ik aantreffen als ik dadelijk door de deuren stap? Zal ik moeten reanimeren? Zal ik wel weten wat ik moet doen? Samen met mijn nieuwverworven team stap ik de andere coupé binnen.

Op de grond zit een jong stel, dat ons met een verbaasde blik aankijkt. De jongen steunt met zijn hoofd op zijn handen. De brandweerman stapt meteen naar voren, zijn blik gericht op het waterflesje dat de jongen net aan zijn mond zet. ‘Geen water drinken! Het is een epileptische aanval, mijn vrouw heeft het ook! Geen water drinken!’ Het meisje kijkt nog verbaasder.

Ik vraag haar wat er is gebeurd. Ze antwoordt in het Engels ‘Niets, wij zijn hier op vakantie en zijn gisteren flink gaan stappen en mijn vriend viel net flauw. Maar nu is hij bijgekomen.’ In mijn achterhoofd gonst de gedachte ‘zie hier het belang van een goede anamnese’. Ik leg uit: ‘Wij zijn geneeskundestudenten en een brandweerman, we zijn erbij geroepen vanwege een medisch noodgeval.’ Het meisje zegt ‘Niet nodig hoor, ik heb ook een EHBO-diploma. Hij heeft alleen hoofdpijn. Maar toch bedankt.’ Ik vraag waar ze naartoe gaan. ‘We gaan naar Brugge, maar vandaag doen we het rustig aan.’

Mijn huisgenoot en ik zijn tevreden, net als de conducteur. Alleen de brandweerman roept nog: ‘Ga onmiddellijk naar de dokter als je in Brugge bent!’ Met knieën die niet meer knikken, loop ik weer terug naar mijn eigen coupé en ga weer zitten. Weer volgt een omroepbericht: ‘Medische bijstand is verleend. Het medisch noodgeval is verholpen.’ Het is wat veel eer voor ons werk. Maar toch, graag gedaan.

  • Mette

    Mette (24) is arts-assistent psychiatrie. In haar blogs geeft ze een inkijk in haar leven als startende arts, binnen en buiten de muren van het ziekenhuis.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.