Medisch-ethische tijdrovende commissies

Na alle stukjes over leuke patiënten en leerzame situaties wil ik nu een keer schrijven over iets wat me stoort.

Ik ben op dit moment bezig met mijn wetenschappelijk stage. Voor mijn onderzoek wil ik in een aantal ziekenhuizen een vragenlijst voorleggen aan patiënten: geen invasieve onderzoeken, geen injecties met experimentele nieuwe medicijnen, gewoon een simpele anonieme vragenlijst. Voor dit soort onderzoeken heb je een zogenaamde niet-WMO (Wet medisch-wetenschappelijk onderzoek met mensen)-verklaring nodig.

De eerste stap om deze verklaring te krijgen, blijkt te zijn dat je je vragenlijst, je protocol, je onderzoeksplan en checklist van zes pagina’s (getekend door allerlei managers) inlevert bij een medisch-ethische toetsingscommissie (METC) van een ziekenhuis.

Heb je eindelijk (na minstens vier weken) deze verklaring gekregen, dan kun je vol gas beginnen met je onderzoek zou je denken, maar nee hoor: andere ziekenhuizen blijken niet zomaar het besluit van zo’n METC te accepteren. Ieder ziekenhuis waar je je vragenlijst wilt uitdelen, wil namelijk nog een zogenaamde ‘lokale toetsing’ uitvoeren. En als je dan denkt dat dat met dezelfde documenten kan, dan heb je het mis. Ieder ziekenhuis heeft zijn eigen formulieren met bijpassende benodigde handtekeningen. Negen ziekenhuizen betekent negen verschillende formulieren met handtekeningen!

Sommige ziekenhuizen willen naast deze documenten ook nog extra zaken zoals aanbiedingsbrieven en cv’s (hoezo?). Ik wil ze niet op ideeën brengen, maar misschien kunnen ze ook nog een verklaring omtrent het gedrag (vog) vragen?!?

Sommige ziekenhuizen laten je alles gelukkig via e-mail inleveren, maar er zijn ook ziekenhuizen die willen dat je dat via een website doet. Eén ziekenhuis wil zelfs dat je alle documenten ook op papier inlevert: tuurlijk, ik rij wel even naar de andere kant van het land.

In deze tijd van ziekenhuisfusies, is het alsjeblieft niet mogelijk dat we meteen alle METC’s fuseren tot één organisatie die in één keer voor heel Nederland deze toetsing uitvoert? Als ziekenhuizen het daarna nog nodig vinden om een lokale toetsing uit te voeren, laat ze dat dan doen op basis van dezelfde documenten in een centraal systeem. Zo kunnen onderzoekers (en studenten) zich richten op het schrijven van artikelen in plaats van aanbiedingsbrieven. Of is dit misschien een verkapte cursus om ons voor te bereiden op de overbodige administratie die we straks als arts ook mogen doen? ‘(Ont)regel ook het onderzoek’ zou ik zeggen.

Sorry, maar dat moest er even uit. Volgende keer weer een leuk patiëntenverhaal…