Main character vibes op de SEH

Op social media gaat het tegenwoordig vaak over ‘main character vibes’. Het fenomeen dat iedereen de hoofdrol speelt in zijn eigen verhaal. Als ieder leven een film zou zijn, zou het zien van een patiënt op de SEH gelijk staan aan het bekijken van de trailer van een nieuwe film. Hear me out.

De eerste indruk: de filmposter

Het CVA sein klinkt. Iedereen stoomt zich klaar voor de opvang. We bekijken de poster van de nieuwe film. Wie is deze hoofdrolspeler (lees: patiënt), waar komt hij vandaan? Naam? Geboortedatum? We bekijken de foto op de poster om een beeld te krijgen van de patiënt, helaas moeten we het doen met een pixelige grijze pasfoto in het EPD. Binnen vijf minuten verzamelt het team zich op de traumakamer.

De trailer

De hoofdpersoon wordt geïntroduceerd: in sneltreinvaart wordt de patiënt overgedragen door het ambulancepersoneel. Er wordt een eerste check gedaan. In minuten schetsen wij allemaal ons eigen beeld van de patiënt. Medische flarden van een heel leven knutselen wij aan elkaar tot een samenhangend verhaal. Net zoals in een filmtrailer zie je enkel de highlights: ingrijpende gebeurtenissen, gevechten, stressvolle momenten waar het hoofdpersonage zich in heeft bevonden. Aan de hand van de medicijnenlijst bedenken we of deze mevrouw haar leven lang gerookt heeft, hypertensie had of misschien in het verleden al eens een CVA heeft doorgemaakt. De brief van de huisarts vult de nodige informatie voor ons aan. Ook springt de familie nog even bij. De minuten verstrijken en het beeld wordt steeds completer.

Je krijgt het gevoel dat je de patiënt door en door kent, maar in werkelijkheid heb je slechts de trailer gezien.

De patiënt blijft achter met een nieuwe plotwending in zijn verhaal.