Lesje reanimeren

Het is begin juli, de zomervakantie van de middelbare scholen is eindelijk in zicht. Ik weet nog wel hoe ik daar altijd naar uitkeek – zucht – eindelijk zes weken vrij! Maar op deze school nog niet: eerst nog een lesje reanimeren voor de jongens en meisjes die natuurlijk eigenlijk hoopten op een middagje eerder naar huis of een film kijken.

Goed, reanimatieles dus. Veel aandacht was er aan het begin van de les niet: waarom zou je ook? Het is toch veel stoerder om te zuchten, te kreunen en te fluisteren in het oor van je gapende medescholier dat je vakantie wilt. Toch gaat het zuchten geleidelijk over in ‘o, dit is toch wel belangrijk’. Na een filmpje dat laat zien hoe het er in de meldkamer aan toegaat als er wordt gebeld voor een reanimatie, beginnen ze zich het een en ander af te vragen. Een terugkerende vraag is of het niet héél erg is als je een rib breekt tijdens het toedienen van borstcompressies. Ik vraag wat ze zelf denken. ‘Ja dat is wel heel erg’, zeggen ze. Ik stel een vervolgvraag: ‘Wat is erger, een rib breken of stoppen met reanimeren met de garantie dat iemand komt te overlijden?’ De klas kijkt me met grote ogen aan. Makes sense, zie ik ze denken.

We gaan over op het aanleren van de borstcompressies, het beademen – wat de helft van de klas niet wil doen, want dat is zó ongemakkelijk – en ook de AED komt aan bod. Ik vertel ze dat we lang niet altijd een schok kunnen toedienen aan het hart en het helaas in de praktijk ook niet zo gaat als in films, waarin de flat line op de monitor op miraculeuze wijze weer in een normaal ritme verandert.

Er is wat veranderd in de klas. Tuurlijk wordt er nog tussendoor wel gefluisterd en geouwehoerd, maar ook wij als studenten die lesgeven vinden dat gezellig. De klas doet mee en stelt vragen. En blijkbaar zijn we enthousiast geweest over het reanimeren, want één leerling komt naar me toe en zegt ‘Oooh ik wil dit echt een keer doen in het echt!’ Ik mag hopen dat dat nooit nodig is, maar onze missie – het overbrengen van kennis en aanleren van vaardigheden – is geslaagd.