Blogs
Blog

Koorddansers

Plaats een reactie

Je ademt diep in. Gespannen blik je in de afgrond onder je. De bodem is nauwelijks in zicht, de diepte lijkt oneindig. Geen gedachten aan wijden, fluister je tegen je zelf. Kin omhoog en met volle moed vooruit. Het eindpunt is in het vizier. Stap voor stap, voetje voor voetje. Koorddansersgang. Iedere vezel in je lichaam is in opperste concentratie.

Desondanks ontstaat er soms disbalans naar links of een wiebel naar rechts. Het lukt je grotendeels om dit zelf te corrigeren. Toch ben je blij met de evenwichtsstok waar je handen net iets te hard in knijpen. Iets meer houvast, iets meer zekerheid. Iedere verkeerde beweging maakt je onzekerder en vergroot de kans op een volgende misstap. Iedere vlekkeloze pas geeft je meer vertrouwen en verlaagt daarmee je kans op een val. Ondanks de stabiliteit geeft de evenwichtsstok nooit de garantie om niet te vallen. Het lijkt onvermijdelijk dat je ergens op het traject je evenwicht zult verliezen en de zwaartekracht zijn wetmatigheid op je lichaam toepast totdat de bodem je val breekt. Vallen wil niemand, maar vroeg of laat gebeurt het ons allemaal.

Vol enthousiasme en zin begon ik aan de coschappen. Mensen beter maken, levens redden. De eerste weken viel dit ideaalbeeld in duigen. Met een onvoldaan gevoel kwam ik thuis. De geneeskunde stelde me teleur. In mijn hoofd was het zo zwart-wit. Bundel x aan symptomen betekende ziekte y en hiervoor was behandeling z. Niets bleek minder waar. Een gouden pil of ingreep die alle problemen oploste bleek een illusie. Complicatie na complicatie, bijwerking na bijwerking, verslechtering na verslechtering. De geneeskunde kon het lang niet altijd tegengaan. Het menselijk lichaam bleek zo veel eigenzinniger dan de geneeskunde. De symbiose tussen eindeloze processen bleek zoveel krachtiger dan de medicus en zijn opvattingen.

Later drong het tot me door. De geneeskunde is een evenwichtsstok die het lichaam vaak op de juiste rails kan houden ten tijde van ontsporing. Een evenwichtsstok om je naar de overkant te helpen, terwijl je op dat dunne koord balanceert. Een houvast dat echter nooit garanties biedt.

Nu is het een kwestie van ‘mindset’ veranderen. Alsnog mensen beter maken, levens redden. Maar dan anders. Ik denk dat ik het weer een beetje beter snap. De wonderlijkheid van het menselijk lichaam wordt er gelukkig niet minder om.

Meer van Maëlle

  • Maëlle Lustig

    Maëlle is coassistent. Ze wil laten zien dat geneeskundestudenten niet alleen maar stereotyperend nachten doorhalen op koffie maar ook veel plezier maken en bijzondere dingen ervaren. Haar droom is om op missie te gaan voor artsen zonder grenzen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.