Blogs
Blog

Kijken, luisteren, voelen

Plaats een reactie

Een kolonne van zeker tien coassistenten volgt de gepensioneerde dokter B., van oudsher een internist-intensivist, door de gangen van het ziekenhuis van afdeling naar afdeling.

We lopen binnen bij een patiënt, een oudere vrouw. ‘Mevrouw, we praten niet over diagnoses maar over klachten. Wat was de klacht waarmee u als eerste bij de dokter kwam?’ Een voor een gaat hij de coassistenten af: welke vraag stel je nu? Wat is jouw DD? Wat gaan we nu doen?

Bij het lichamelijk onderzoek luisteren we naar het hart, een voor een. ‘Goed’, begint dokter B. ‘Wat horen jullie?’ ‘Een souffle!’ roept een van de co’s enthousiast. ‘Ho, stop. We gaan het systematisch beschrijven. Horen jullie een eerste harttoon? En een tweede? En een derde en vierde? Hoe is de verhouding diastole en systole? Is de souffle systolisch of diastolisch? Waar zit het punctum maximum? Is er sprake van voortgeleiding over de carotiden?’

Niemand had over de carotiden geluisterd. ’Nou, dan gaan we nogmaals luisteren’ zegt hij op strenge toon. De patiënt heeft inmiddels een grote grijns. Ze vindt het mooi om te zien.

Zeker twee uur en een aortaklepstenose, cellulitis, hepatosplenomegalie, atriumfibrilleren en een fasciitis necroticans later, ploffen we in de cokamer op de banken. Wat was dát leuk zeg!

Het lichamelijk onderzoek zoals we het tijdens onze studie leren, verdwijnt al snel zodra je coschappen gaat lopen. Je kijkt af van de arts-assistenten met wie je meeloopt; die leggen de stethoscoop op het hart, de longen aan de achterkant, de buik, en kloppen en drukken wat in de buik. Dat was het.

Zonde. Want uit deze bedside teaching-lessen wordt het me weer eens duidelijk hoeveel je wel niet uit je lichamelijk onderzoek kan halen. Kijken, luisteren, voelen. De tijd ervoor nemen. En juist dat ontbreekt vaak in het dagelijkse reilen en zeilen op de afdeling. Want, efficiëntie, ervaring, en natuurlijk gericht onderzoek. Dokter B. is een legende in het ziekenhuis waar ik dit coschap loop. Onvermoeid, elke twee weken, vormt hij de jonge generatie dokters. Les aan bed. Leren door te doen.  Simpel door de tijd te nemen. Ik wou dat dit in elk ziekenhuis zo ging.

Het duurt nog even, maar ik weet al wat ik na mijn pensioen ga doen.

lees ook
  • Avin

    Van coassistent tot arts-assistent; Avin deelt al lange tijd haar ervaringen tijdens haar opleiding tot arts. Avin is inmiddels afgestudeerd en is anios Interne Geneeskunde in Meander Medisch Centrum in Amersfoort. Haar ervaringen als beginnend arts zullen verder te volgen zijn op Medisch Contact.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.