Blogs
Blog

Kan ik nog iets doen?

Plaats een reactie

‘Ga lekker naar huis’, zegt de arts-assistent tegen de coassistent. ‘Kan ik echt niets meer doen?’, vraagt de coassistent poeslief. De andere coassistenten lachen besmuikt en barsten eenmaal buiten de kamer in lachen uit. Want een co die dit vraagt, wil het liefst naar huis.

getty images
getty images

In pijnlijke gevallen is het antwoord ‘Als je het leuk vindt, kun je nog mee naar een MDO’. Dit is dan een MDO over een uitzonderlijk zeldzaam ziektebeeld bij patiënten die je niet kent. De gehaaide co antwoordt hierop vervolgens: ‘Oh zo jammer, ik heb al plannen voor vanavond’. De beginnende co antwoordt, terwijl hij in gedachten de bus naar huis ziet vertrekken: ‘Ja, leuk’ en zit tot tenminste half zeven vast.

Een vaardigheid die je leert tijdens je coschappen, is zelf het besluit nemen naar huis te gaan. Dit vereist uitstekend ingestelde sociale voelsprieten. Wat je namelijk beslist niet wilt, is lui overkomen, en ongemotiveerd bovendien. Een goede co is altijd op zoek naar meer werk. De co die te vroeg naar huis gaat, is niet proactief, een doodzonde. Als blikken konden doden, zou de co die om tien voor vijf aankondigt op te stappen, de fietsenstalling nooit bereiken. Dus wordt meestal gewacht tot de arts-assistent de co wegstuurt, want dat is sowieso veilig. Als je pech hebt, laat de arts-assistent je aan het einde van de dag een stapel brieven schrijven over patiënten die je wel of niet kent. Het leereffect van het schrijven van brieven is na brief drie nihil, waardoor je toch beter thuis had kunnen zijn.

Situaties waarbij de co doelloos het internet afstruint naar richtlijnen, protocollen, pdf’jes van leerboeken en ander legitiem entertainment om de resterende tijd uit te zitten tot de arts-assistent hem of haar naar huis stuurt, komen ook veel voor. Laatst hoorde ik het perfecte argument om dit te voorkomen. ‘Wij waarderen het niet als je hier langer zit dan wij. Het levert je geen bonuspunten op voor je beoordeling. Als je klaar bent, ben je klaar en moet je ook gewoon gaan’, zegt de arts-assistent op de eerste werkdag tegen de coassistenten. Ik neem me nu vast voor hetzelfde te gaan zeggen als ik later coassistenten begeleid. Want deze directheid is beter dan ‘kan ik echt niets meer doen?’ En dus ga ik naar huis, als ik heb besloten dat het werk voor vandaag klaar is. Ik ben niet eerder thuis, maar wel zonder me te vervelen.

  • Mette

    Mette (24) is arts-assistent psychiatrie. In haar blogs geeft ze een inkijk in haar leven als startende arts, binnen en buiten de muren van het ziekenhuis.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.