Jij redt het wel hè

Tijdens mijn eerste coschap Chirurgie merkte ik dat de grens tussen verlegenheid en overmoed erg dun is. De kunst werd meteen om zelfvertrouwen uit te stralen naar patiënten, maar ook je grenzen aan te geven en tijdig om hulp te vragen.

Bij mijn tweede infuus al, bleek die grens een stuk vager dan gedacht. Mijn eerste infuus had ik gesuperviseerd zó soepel de v. basilica in geschoven, dat de verpleegster nu wegliep met de woorden “Jij redt dit wel hè Merel”. En of, dacht ik, terwijl ik mij voorstelde aan het oude mannetje in bed met de zichtbare venen op zijn hand. Let je daar dan meteen op? Ja, net zoals de orthopeed die vorige week aan het eind van zijn werkdag naar een schuifelend oudje met zijn rollator op de parkeerplaats staarde en in gedachten verzonken mompelde “Wat zou hij nou hebben, coxartrose, heupdysplasie?

Enfin, het mannetje in bed was wel wat naalden gewend, zei hij. Ik trok vol goede moed de stuwband aan, desinfecteerde de huid en zou dat varkentje wel even wassen. Nu de huid opspannen en de naald onder 45° de huid in steken. Ja, daar vulde de canule zich met bloed. Raak geprikt dus. Ondanks mijn reeds verworven vertrouwen na de succesvolle infusie van de vorige patiënt, maakte mijn hart toch een vreugdesprongetje. Nu meteen de hoek verkleinen en de naald iets terugtrekken uit de canule. Dan de canule helemaal opvoeren in het vat...

Net toen ik opgelucht ademhaalde en alleen nog met mijn vrije hand een pleister pakte om het infuus te fixeren, zag ik dat het bloed in volle vaart het infuus uit stroomde. Ik had het vat veel eerder moeten dichtdrukken! Uit alle macht drukte ik het vat nu dicht, maar het bloed bleef maar stromen. De druppels op de grond vormden al een plas. Ik keek naar mijn patiënt maar hij staarde vredig naar het plafond. Zo nonchalant en hard mogelijk riep ik “Uh.. Sandra? Zou jij toch nu even willen komen kijken hier?”

Binnen twee seconde verscheen de assistente Sandra vanachter het gordijn, drukte zij het vat af, trok zij de stuwband los (arghh, o ja, de stuwband!!) en zei ze terwijl zij het infuus met een vlotte beweging vastplakte “Goh Merel, wat maak jij er een bende van! Weet je wat, hiernaast staat schoonmaakmiddel en een doekje. Als je de vloer nu eens goed schoonmaakt, vergeet je die stuwband nooit meer”.