Het wauw-effect van de witte jas

Hoe je het ook wendt of keert, op het moment dat je een witte jas aan hebt, wordt er anders naar je gekeken. Patiënten gaan voor je aan de kant en mensen kijken tegen je op. Daarbij brengt het voor jou ook nog wat extra kwaliteiten met zich mee. Je kan ineens veel sneller lopen, groeit 5 centimeter (zo lijkt het) en beschikt over zoveel zakken dat het onmogelijk is om niet alles bij de hand te hebben.

Een ander mooi bijkomend effect: je ziet er ineens een stuk beter uit. Het leidt af van het slonzige T-shirt en de afgetrapte schoenen die zich eronder verschuilen. En als je haar er als een vogelnest uit ziet, hoort dat eigenlijk bij de look want het laat zien dat je enorm druk bent en dus niet de tijd hebt om even fatsoenlijk je haar te doen.

Maar zodra die witte jas uit gaat, valt het ‘wauw-effect’ helaas snel weg. Dit werd mij laatst maar al te duidelijk toen ik in de stad een arts-assistent voorbij zag lopen. Mij was hij allang vergeten, maar hij stond bij mij nog scherp op mijn netvlies. Ik was namelijk tijdens mijn chirurgie coschap een aantal keer mijn focus kwijt, en dat kwam zeker weten door hem. Maar zonder de witte jas werden de afgetrapte schoenen, de te strakke jeans en het net-niet-bijpassende shirt zichtbaar. Hij was ineens niet meer zo aantrekkelijk als dat ik dacht. Wat in de ziekenhuishal een 9 leek, zakte in de stad terug naar een krappe 6.

Dus terwijl de witte jas vroeger voornamelijk voor aanzien stond, kan het deze dagen ook voor een hoog nodige upgrade zorgen van de outfit van een arts-assistent. Van een 4 kunnen ze moeiteloos naar een 7 gaan, en met een charmant praatje en een leuke glimlach schieten ze omhoog naar een 9. Als ze dan ook nog vrijwillig voorstellen om een KPB (korte praktijkbeoordeling) in te vullen, zijn ze binnen de kortste keren een dikke 10.

Maar met hoeveel trots we die witte jas ook dragen, het blijft uiteindelijk gewoon stof – met een paar grote zakken en een kraag. Ja, we hebben er immers hard voor gestudeerd. Ja, het komt onze outfit ten goede. Ja, er wordt naar ons gekeken, en mogelijk gaan mensen zelfs voor ons aan de kant (dat hoeft echt niet meer vind ik!). Maar of hij ons echt méér aanzien zou moeten geven? Dat zou eigenlijk niet moeten in deze tijd. Stel je voor dat alle lieve schoonmaaksters onze witte jas zouden gaan dragen voor een dag. Wat zou er gebeuren? Hoogstwaarschijnlijk gaan mensen eerder voor ze aan de kant en ontvangen ze misschien een beleefd knikje extra. Vergeet echter niet, zonder hun kunnen wij er ook niet zijn. Dus ja, we dragen die witte jas met trots. Maar vooral met gepaste trots. Het is tenslotte niet de jas die ons het verschil laat maken. Dat zijn wij, samen.